Bezoek en meer bezoek

We hebben intens genoten van een bijzonder mooi en intens verlof in Nederland. Eenmaal terug in Zuid Afrika, was er niet echt tijd om bij te komen. Al vrij snel mochten we de eerste bezoekers uit Apeldoorn ontvangen, de familie Grevers. Erg gezellig om vrienden over te hebben mede ook omdat hun kinderen ongeveer in dezelfde leeftijd vallen als onze kinderen.

In diezelfde week kregen we ook bezoek van onze jeugdgroep van onze zendende gemeente Eglesia ontvangen. Wat een feest! Vele jaren hadden we de wens dat ooit een jeugdgroep van onze gemeente deel mocht nemen aan de verschillende bedieningen die we hier doen. 11 jongeren en 4 leiding kwamen voor twee weken ons team versterken op de outreaches, de kids clubs en de tiener bijbelstudies. In de ochtend ging het jeugdteam aan de slag om het creche gebouw van Mama Maria (een van onze kerk leden) op te knappen en deze te voorzien van een lik mooie verf en een leuke uitnodigende beschildering aan de voorkant. Ook hebben we in de eerste week wat materialen gekocht, zoals bedjes, tafels en stoelen.

Aan het eind van het verblijf hebben we een feestelijke ochtend gehouden bij Mama Maria om te vieren dat de creche geheel vernieuwd was. En wat was Mama Maria blij met het resultaat!

En ja samen met het Nederlandse team hebben we ook nog tijd genomen om het mooie Zuid Afrika te laten zien, zoals de Drakensberg en een game park waar we zochten naar de big5. Al met al een heerlijke tijd samen, waar wij als ook intens van genoten hebben. De foto’s spreken voor zich.

Surprise

In deze tijd van het jaar, denk je misschien dat hier ‘surprise’ staat…. dus zal dit wel over Sinterklaas gaan! Maar nee, deze keer is het het engels voor verrassing: “SURPRISE!”.

En dat was het… op dinsdag 9 november leek de dag zoveel als op alle andere dagen. ‘s Ochtends op kantoor, en een leiderschapsteam meeting. De kinderen naar school (zij hebben om de dag klassikaal les). In de namiddag erop uit naar een nieuw gebied om te bekijken of we hier volgend jaar een Kids Church kunnen begeleiden.

Ergens tussendoor kwam de vraag van Peter Hambidge…: “we willen jullie vanavond mee uit nemen, is dat goed”? De dag ervoor had facebook ons eraan herinnert dat op 8 november 2011, wij als jong gezin met een 10 maanden oude Levi, ons leven in Nederland hadden achtergelaten en dat we onderweg waren naar Zuid Afrika. Dus mijn antwoord was: “jazeker, leuk idee… weet je trouwens dat het vandaag ons 10 jarig jubileum is bij Melusi?”. Peter reageerde luchtig: “Hoe speciaal is dat!”.

Om half zes stappen we als gezin in de auto van Peter en Angeline. Ow ja, er moest nog even iets naar kantoor gebracht worden, en ja daar kunnen wij wel even bij helpen tillen…. De deur van de kinderkerk gaat open, en ja…. SURPRISE!!!!, daar was het hele team bij elkaar, met alle mission kids, een schitterend decor met ingerichte tafels en een lopend buffet. Wat een mega-verrassing! Die zagen we dus even niet aankomen.

Na het avondeten en voor het toetje, werd er nog een filmpje aangezet. Het begon met foto’s van de afgelopen tien jaar, gevolgd door allerlei ingesproken berichten van familie en vrienden. Ja dan houden wij het niet droog. Wat een mega-verrassing was dat.

In alles, geven we onze Jezus alle eer. Wij zijn intens dankbaar dat wij onze Heer mogen dienen, hier in Zuid Afrika, bij Melusi Christian Community.

“And now we thank you, our God, and praise your glorious name.” 1 Chronicles 29:13

10 jaar geleden…

“Africa” bij ons in de woonkamer

In September 2009 begonnen wij aan een avontuur in Afrika. Al enige tijd hadden wij het op ons hart om een betekenisvol leven te kiezen, waar het dienen van anderen en het uitdragen van het evangelie centraal zou komen te staan. In September 2009 verbleven wij 6 maanden bij Melusi Christian Community in Dundee (Zuid Afrika) om daar de allerarmsten te mogen dienen. In deze tijd en de maanden daarna heeft God tot ons hart gesproken dat wij in Dundee mogen dienen met als doel de mensen daar hoop te bieden door het verkondigen van het evangelie van Jezus Christus en te ondersteunen in praktische (vaak primaire) behoeften.

Nu zijn we 10 jaar later… en door God’s genade kunnen we zeggen dat God ons niet heeft losgelaten ondanks vele moeilijke periodes en uitdagingen. Wij zijn ook intens dankbaar voor de mooie zegeningen en God’s voorziening die we in deze periode mochten ervaren en meemaken.

Elke dag ervaren we deze roeping als een grote uitdaging. In de afgelopen 10 jaar kan je misschien zeggen dat voor een heel aantal mensen de levensomstandigheden iets verbetert zijn, maar toch zien we nog heel veel armoede, machteloosheid en wanhoop. Met name de machteloosheid en wanhoop is de afgelopen 10 jaar alleen maar groter geworden door steeds meer criminaliteit, grotere werkloosheid, corruptie en grotere verschillen tussen arm en rijk! Maar, heeft het werk dat God ons toe geroepen heeft dan geen enkele waarde? Die vraag houdt ons al een tijdje bezig. En dan zie je:

  • de passie waarmee elke zondag ruim 150 kinderen met volle overtuiging over Jezus zingen en bijbelverhalen aanhoren in Kids Church;
  • de gretigheid van een trouw groepje tieners die graag meer wil weten over de bijbel tijdens de vrijdagmiddag tiener bijbelstudies;
  • de bereidheid van een nieuwe klas studenten die een cursus volgen bij het Siyasebenza project;
  • de lach op het gezicht van de kinderen wanneer je weer verschijnt met een krat speelgoed en spontaan met ze gaat meevoetballen tijdens Kids Club;
  • de bevrijding nadat een dakloze/verslaafde, een tiener of een moeder ondergedompeld is in het doop bad;
  • de dankbaarheid van de gezichten van mensen die we een voedselpakket kunnen aanbieden tijdens ons voedsel-voor-werk programma of tijdens onze outreaches;
  • de vriendelijkheid van de keuken- en office moeders die helpen met de maaltijd van de dag of het schoonhouden van de kantoren…

En zo zouden we nog wel even door kunnen gaan. In een wereld die donker is van wanhoop, mogen wij een lichtstraal zijn die hoop biedt. Laten wij voor nu en de komende jaren ons licht schijnen, zodat zij meer van God mogen zien en Hem mogen verheerlijken. Dat is zo ons gebed!

Woorden hebben kracht

Vrijdagmiddag net voor drie uur in Dundee. Ik duw een oude blinde oma in een rolstoel van het gemeentehuis afdeling burgerzaken, naar één van onze missie auto’s. Uit het niets hoor ik iemand mijn naam roepen: Daniel! Deze keer was het een goed uitziende jongeman, begin twintig. Ik probeer te herkennen wie het was, maar nee, ik had echt even geen idee!

“Herken je me?”, vroeg hij. Beleefd vraag ik hem om me te helpen herinneren. “Paar jaar geleden was ik op de missie als dakloze, slechts voor twee weken. Ik had enorme problemen vanwege mijn heroïneverslaving “. (de meesten van hen gebruiken de drug whoonga, een combinatie van heroïne en marihuana). Het was pas nu dat ik hem herkende, maar hij zag er veel beter uit en was veel beter gekleed!

Hij sprak verder: “De dag dat ik Melusi verliet, had ik een gesprek met jou, Daniël. Je vertelde me dat ik echt mijn leven moest gaan veranderen want als ik mijn levensstijl van verslaving en stelen zou voortzetten, dan zou ik misschien mijn 21e verjaardag nooit zien. We baden samen, en toen vertrok ik. Ik vertrok richting Johannesburg en die woorden die je toen sprak, ben ik nooit vergeten. Ik ben radicaal gestopt met heroine, en ook met roken. Ik heb nu zelfs een baan in Johannesburg. Ik herkende eerst de oude oma in de rolstoel, maar daarna zag ik dat je de rolstoel duwde. Ik ben nooit de woorden vergeten die je toen sprak, en ik ben er nog steeds erg dankbaar voor! “

Ik wist even niet wat ik moest zeggen, ik was totaal beduusd. Ik bedankte hem voor zijn verhaal en gaf hem een grote knuffel. God maakte me blij die dag, niet voor wat ik toen ooit voor iemand heb gedaan, maar voor die jonge man die hij van een vreselijke verslaving heeft gered.

om privacyredenen heb ik zijn naam niet genoemd

Intens dankbaar

Binnenkort vliegen wij weer terug naar Zuid Afrika. Wow, wat kunnen 3 maanden verlof toch “omvliegen”. Wij hebben zoveel meegemaakt, zoveel mensen gezien en gesproken en zoveel waardevolle momenten mogen koesteren. En in alles staat bij ons één woord centraal: dankbaarheid. Wij zijn zo dankbaar voor het warme thuisfront wat we mogen hebben. In het Engels zeggen ze: “home away from home”. Ja, onze thuis en onze roeping ligt in Zuid Afrika, maar Apeldoorn en omgeving is onze andere thuis! En het onvermijdelijke afscheid nemen, van onze familie en vrienden, van mensen die dicht om ons heen staan, van onze thuisgemeente Eglesia, van vriendjes en vriendinnetjes, van Levi’s en Sarah’s school; het zorgt keer op keer voor een grote brok in onze keel.

Als we terug kijken naar dit verlof, dan komen we eigenlijk maar tot één woord: dankbaarheid. Misschien zijn het stiekem toch eigenlijk twee woorden: intense dankbaarheid. We hebben zo ontzettend genoten van onze tijd hier met familie en vrienden, van ons schitterende verlofplek in Emst, van de school van de kinderen, van Eglesia, van de mensen om ons heen. Wij willen dan ook nog op deze manier iedereen hartelijk danken voor hun inzet en liefde voor ons als gezin tijdens dit verlof. Wij zijn iedereen die dit verlof mede mogelijk hebben gemaakt intens dankbaar!

Jongeren die vrijuit spreken over hun geloof

In de eerste week van oktober mochten we een mooie groep jongeren uit Kempton Park, nabij Johannesburg, ontvangen. In totaal 30 tieners – tussen de 13 en 15 jaar – verbleven in onze twee kampaccommodaties voor een week. Voor deze week had Daniel samen met Pastor Michael van het Kempton Park team een programma opgesteld, met veel outreaches, kinderclubs, een MYC Worship & Workshops dag, het bezoeken van het ziekenhuis, verzorgingshuis, een crisis centrum voor vrouwen en kinderen en een locatie voor mensen met een beperking, allemaal in Dundee en de directe omgeving.

Het programma aan de ene kant, het mooiste van de hele week was toch zeker hoe de jongeren vrijuit over hun geloof praten, hun levensverhaal deelden en vervolgens met de mensen baden. Geen twijfel, geen schroom, nee niks van dat alles. Pastor Michael vertelde later ook dat deze jongelui van jongs af aan al hadden geleerd om hun geloof in praktijk te brengen en hiervan te getuigen. Meerdere keer per jaar neemt Pastor Michael een team jongeren erop uit om een andere kerk of missiepost te ondersteunen. Hij legde hierbij uit: “In een week zoals deze hier leren ze veel meer dan wat je ooit zou kunnen bereiken in een jaar in je jeugdclub”.

Onderstaand filmpje geeft een mooie impressie van de week die we samen mochten hebben met deze jeugdgroep.

5V’s: verlof, vakantie, visa, vrienden en vamilie

Blijkt dat mijn Nederlands er toch een beetje op achteruitgaat :-), de afgelopen weken staan in het teken van de 5 V’s. Verlof van Melusi voor een aantal weken, een heerlijke Vakantie met ons gezin in Oostenrijk, nieuwe Visumaanvraag voor Zuid-Afrika (en tot op heden weten we nog steeds niet of onze visumaanvraag is geaccepteerd), en het spenderen van wat tijd met Vrienden en f….Vamilie. Tegen het eind besef je altijd pas hoe kort het allemaal is. Je komt aan in Nederland en een maand later plan je alweer om terug te gaan….. en er is zoveel te doen! Desondanks, in de korte tijd voor Vertrek (ook met een V) kijken we terug op een hele gezegende en geweldige tijd in Nederland en Oostenrijk. Een paar mooie kiekjes geven een indruk van onze tijd hier.

Maar, wij zijn nog niet weg! Aanstaande zaterdag zijn jullie van harte uitgenodigd voor een Hello & Goodbye. Van 14:00 tot 17:00 uur aan de Floralaan 12. Hopelijk tot dan!

En dan, zondagavond 18 september hopen we weer naar Zuid Afrika te vliegen. Tenminste als onze Visa binnen zijn. En met God’s Vrede (ook met een V) in ons hart!

 

Wanneer alles groeit

Nee, ik heb het niet over de bloemetjes, de bomen of het gras hier. Ja, met de vele regen zien we ook al dat hard groeien en bloeien. Maar waar ik het hier over heb, heeft te maken met de geestelijke groei die we meemaken onder de kinderen, jongeren en werklozen.

Allereerst zien we een behoorlijke kwantitatieve groei in onze bedieningen. De “Kids Church” is nu bijna wekelijks groter dan de “Volwassen Gemeente”. In de afgelopen weken zien we dat meer en meer kinderen naar de Kids Church komen, en genieten van de aanbidding, de verhalen en de verschillende praktische lessen die we daar geven. Afgelopen weken spraken we ook over het avondmaal en de doop. Vele kinderen en tieners in de oudste groepen hebben in deze periode hun leven aan Jezus gegeven en een aantal hiervan willen graag ook gedoopt worden. God is genadig en aan het werk in de vele harten van deze jonge levens.

Afgelopen weekend mocht ik samen met 3 andere stafleden en 4 discipelen naar de “children ministry” conferentie in Pretoria. Naast vele nieuwe ideeën voor de Kids Church, werd ik er nog een keer op benadert dat we meer en meer onze tijd moeten focussen op onze discipelen. We hebben 24 discipelen en velen van hen hebben een gigantische geestelijke groei mogen meemaken in de laatste jaren. Stap voor stap kunnen ze een steeds grotere verantwoordelijkheid aan. Begin april hebben we een kamp gepland om juist onze discipelen te bemoedigen en ook voor te bereiden op de komende jeugd conferentie. God is genadig en aan het werk in de harten van onze discipelen.

Vandaag heb ik weer een jeugd alpha mogen geven aan 23 pasgelovigen. Vandaag hebben zij – in onze klas van Siyasebenza – hun levens aan Jezus gegeven. Op zoek naar een baan, vonden ze Jezus! Mogelijk vinden in de nabije toekomst ook nog een baan, maar wat ze nu hebben gevonden heeft eeuwigheidswaarde. Het is nu de derde groep van dit jaar, en meer dan 60 werkloze jongeren hebben Jezus ondertussen aangenomen. God is genadig en aan het werk in de harten van deze pasgelovigen.

Gezegend nieuwjaar

In de tijd van terugblikken, jaaroverzichten en het toekennen van awards voor buitengewone prestaties het afgelopen jaar, en met de oliebollen tussen onze kiezen, is het soms goed om even te bezinnen hoe het jaar 2016 is geweest. Niet dat God werkt met jaren, ik zou eerder zeggen met seizoenen misschien! Maar toch, het afgelopen jaar was een behoorlijk intensief en heftig jaar. Nog nooit hebben we in één jaar zoveel slecht nieuws gehoord over mensen die lijden aan de verschrikkelijke ziekte kanker, en we bidden en leven mee (op afstand en dichtbij) voor de mensen die hier op dit moment mee worstelen. Ook hebben we een tweetal residents zien wegvallen in dit jaar. Dit zijn toch zeker wel de moeilijkste momenten van 2016.

Aan de andere kant is 2016 het jaar van groei! Ja, ons gezin groeit, met drie kinderen die voor veel leven in de brouwerij brengen. De bedieningen groeien ook hard! We zien dat dagelijks. Grotere aantallen jongeren en kinderen zijn betrokken in onze activiteiten en ook in onze verschillende discipelschaps programma’s zien we een opmerkelijke groei. Siya-sebenza is een enorm succes. De groententuin produceert weer veel meer. Het team is groter dan ooit. Dit alles kan alleen het werk van God zijn, en dat maakt ons des te nederiger. Niet uit onze kracht, maar in Zijn kracht.

Gisteren mochten we Ingmar en Ida Ezinga ophalen van het vliegveld. En met een koffer vol – vooral lekkere – Nederlandse goederen, ervaren wij des te meer hoe gezegend wij zijn! Gezegend met onze familie, gezegend met de mensen van het Melusi team, gezegend met de mensen van Eglesia, en gezegend met de mensen die verder of dichterbij om ons heen staan. We willen jullie hartelijk danken voor alles. Het maakt ons alweer nederig!

En nu, als klap op de vuurpijl: voor de komende dagen zijn wij even off-line. Niet de website hoor, maar de komende twee weken gaan we heerlijk genieten van een vakantie samen met (o)pa en (o)ma. Even de batterijen opladen, zeg maar! Tot half januari! Een gezegend nieuwjaar!

Opa and Oma