Ja, de afgelopen maanden zijn er niet al teveel updates op onze blog. En dat komt omdat we nogal lekker bezig zijn … zeg maar. We hebben weer een nieuwe nieuwsbrief geschreven, en inderdaad een hele lange ook. Er is weer veel gebeurd in een korte tijd, intensief, maar vol energie, omdat de Heere een nieuw ding doet. We beseffen maar al te goed, dat werken in God’s Koninkrijk met veel offers komt, maar o wat zijn we elke dag dankbaar dat we Hem mogen eren met de werk van onze handen hier. Lees hier meer over in onze nieuwe nieuwsbrief.
In deze tijd van het jaar, denk je misschien dat hier ‘surprise’ staat…. dus zal dit wel over Sinterklaas gaan! Maar nee, deze keer is het het engels voor verrassing: “SURPRISE!”.
En dat was het… op dinsdag 9 november leek de dag zoveel als op alle andere dagen. ‘s Ochtends op kantoor, en een leiderschapsteam meeting. De kinderen naar school (zij hebben om de dag klassikaal les). In de namiddag erop uit naar een nieuw gebied om te bekijken of we hier volgend jaar een Kids Church kunnen begeleiden.
Ergens tussendoor kwam de vraag van Peter Hambidge…: “we willen jullie vanavond mee uit nemen, is dat goed”? De dag ervoor had facebook ons eraan herinnert dat op 8 november 2011, wij als jong gezin met een 10 maanden oude Levi, ons leven in Nederland hadden achtergelaten en dat we onderweg waren naar Zuid Afrika. Dus mijn antwoord was: “jazeker, leuk idee… weet je trouwens dat het vandaag ons 10 jarig jubileum is bij Melusi?”. Peter reageerde luchtig: “Hoe speciaal is dat!”.
Om half zes stappen we als gezin in de auto van Peter en Angeline. Ow ja, er moest nog even iets naar kantoor gebracht worden, en ja daar kunnen wij wel even bij helpen tillen…. De deur van de kinderkerk gaat open, en ja…. SURPRISE!!!!, daar was het hele team bij elkaar, met alle mission kids, een schitterend decor met ingerichte tafels en een lopend buffet. Wat een mega-verrassing! Die zagen we dus even niet aankomen.
Na het avondeten en voor het toetje, werd er nog een filmpje aangezet. Het begon met foto’s van de afgelopen tien jaar, gevolgd door allerlei ingesproken berichten van familie en vrienden. Ja dan houden wij het niet droog. Wat een mega-verrassing was dat.
In alles, geven we onze Jezus alle eer. Wij zijn intens dankbaar dat wij onze Heer mogen dienen, hier in Zuid Afrika, bij Melusi Christian Community.
“And now we thank you, our God, and praise your glorious name.” 1 Chronicles 29:13
Op een of andere manier is het altijd moeilijk spreken over vakantie. We zijn toch zendelingen en dan werk je toch voor de Heer. Dus, waarom zou je vakantie nodig hebben? Wat veel mensen niet weten is dat bij het werken op een missiepost zoals Melusi, we elke dag te maken hebben met veel onverwachte omstandigheden. Ieder dag werken wij met 20 tot 25 daklozen en verslaafden samen, helpen we elke dag 15 moeders aan een voedselpakket, zien we zo’n 15 tot 30 studenten per dag komen voor extra onderwijs bij Siyasebenza en daarnaast zijn er iedere middag 2 outreaches. Gedurende de week zien we dan enkele tientallen families, enkele honderden kinderen, en veel, heel veel tieners. Al dit werk wordt gedragen door een groep van 10 tot 15 stafleden. Het werk hier kent dus ook een extreme mate van flexibiliteit. Je kan bijna nooit je verwachting opmaken voor de dag, want er komt altijd wel iets of iemand tussendoor. We noemen het: Leven op een missie.
Het is dus voor ons eigen fysieke, geestelijke en emotionele gezondheid echt goed om af en toe er even “tussenuit” te zijn! Gewoon gezin zijn, met aandacht voor elkaar en de kinderen. Het leven op een missie is regelmatig hectisch genoeg, en om de batterijen voor een bepaalde periode weer op te kunnen laden zien wij het van essentieel belang om af en toe “even weg” te zijn. Melusi kent een vakantie regeling van 4 weken per jaar (verdeeld over 2 keer 2 weken) en 2 lange weekenden per jaar. Gelukkig hoeven we niet ver te reizen voor natuurschoon, strand of bergen. Dat is allemaal “relatief” om de hoek. En dus zie je ons zo regelmatig genieten van wat Zuid Afrika aan moois te bieden heeft! Waarom? Om onze batterijen op te laden!
Het belang van het mogen “genieten van de vakantie” hebben we over de jaren wel ondervonden. Rondom ons hebben we regelmatig gezien dat mensen worstelden met oververmoeidheid, stress en spanning, aanpassen aan de veranderde omstandigheden, wat dan weer leidde tot depressie of burn-outs. Het is dan ook voor ons niet voor niets dat wij ontspanningsmomenten blijven inplannen. En met een “achtertuin vol natuurschoon” blijven we genieten! Dus, even een paar foto’s met al het moois wat de natuur te bieden heeft!
Hoi allemaal, we willen jullie graag op de hoogte houden van soms de minder leuke, en de hele leuke dingetjes in ons leven. Afgelopen maanden kunnen we terug kijken op een geweldige, maar ook intensieve tijd, met mooie hoogtepunten zoals onze jaarlijkse jeugdconferentie en het huwelijk van Bonginkosi en Nothando. En daar komt nu weer een hoogtepunt bij!
De familie van de Vlag gaat verder uitbreiden! En dat 4-en wij! Begin december verwachtte we ons 4de kind. En zo reageerde onze kinderen, toen ze hoorde dat er gezinsuitbreiding kwam!
5 mei 2018 was de dag, de huwelijksdag voor Bonginkosi Khulu en Nothando Ntombela! En wat een feest! Tsjonge, nog niet eerder hebben we zoveel stoelen in onze kerk geplaatst, en tegen het einde van de dienst waren alle stoelen in de kerk bezet. Bonginkosi en Nothando straalden als de zon. Op vrijdag middag begon het feest al, waarbij eerst kado’s van Bonginkosi’s familie aan Nothando’s familie werden gegeven. En na afloop van deze culturele gebeurtenis wordt er natuurlijk gegeten. Op zaterdag ochtend was de service, en de kerk was bijzonder mooi versierd, met veel bloemstukken. Ruim 300 mensen zochten hun weg naar de trouwdienst, en de kerk en de achterzaal waren dan ook stampvol. Levi was de bloemen jongen, en liep samen met het bloemen meisje voor het bruidspaar. Elske verzorgde de aanbidding, en Peter Hambidge – als buitengewoon ambtenaar en voorganger – verzorgde het officiële gedeelte. Het bruidspaar nam daarna de tijd om wat foto’s te maken in de tuinen van Melusi.
En toen…. begon wat voor ons nogal ongewoon is: een receptie, waarbij het bruidspaar hoog op het podium zit, en waarbij de muziek en het geluid op 5 keer maximaal staat. Het deed je oren suizen! Een heel programma werd afgewerkt met na elk onderdeel een muzikale intermezzo. De speeches werden preken en uiteindelijk waren we dan ook 3 uur later toen het eten – ze noemen het nog steeds lunch om 3 uur ‘s middags 😉 – werd geserveerd.
Omdat Judah ziek was, besloot Elske met Sarah en Judah na de receptie naar huis te gaan, en Daniel ging met Levi door naar Nyanathu, een landelijk gebied 40 km van Dundee. Dit is de plek waar Bonginkosi’s familie woont en hier was het laatste culturele deel van het huwelijk, de uitwisseling van de kado’s door de familie van Nothando aan de familie van Bonginkosi. Dit gaat met veel dansen, zingen en gekkigheid gepaard. En ja iedereen moet omkleden in de traditionele kleren van de Khulu familie. En dus de bloemen jongen Levi! Eerst wordt een soort deken kist naar binnen gedragen, waarachter Bonginkosi op een stoel zit en Nothando op de grond. Vervolgens wordt elk kado: een mat, matras, dekens, kussens en lakens één voor één uitgestald. De nieuwe eigenaar hiervan mag er eerst even in liggen, om vervolgens het kado in ontvangst te nemen. Hierna wordt door een aantal broers het trouwbed van Bonginkosi en Nothando uit hun huis gehaald en in het midden van het terrein geplaatst. Bonginkosi moet in bed gaan liggen, en Nothando helpt hem daarbij zijn schoenen uit te doen en de deken oveer hem heen te doen. Zo gauw de deken erover heen is komt de familie van de bruid met een schoen in hun handen om Bonginkosi een pak slaag te geven (als hij niet snel genoeg wegrent uit het bed!). De betekenis hierachter is dat Bonginkosi onder geen beding een andere vrouw in zijn bed zal dulden dan Nothando.
En dan… eindigt het met eten! Zoals elk onderdeel van het huwelijksfeest!
Hieronder een paar mooie foto’s van deze bijzondere dag!
Afgelopen weekend was Daniel samen met Sarah en 6 team leden van Melusi voor 4 dagen naar Lesotho, een bergstaatje geheel omringd door Zuid Afrika. Ons doel was om als team een bemoediging te zijn voor Peter en Lindiwe Kirstein, leiders van Beautiful Gate weeshuis met 73 kinderen in de hoofdstad Maseru. Ook al was het een kort bezoek, we genoten van elkaars gezelschap, samen eten en spelletjes spelen, goede gesprekken, samen braaien, spelen met de kinderen van Beautiful Gate en mooie wandelingen in Lesotho en Golden Gate National Park. Uiteindelijk geven de foto’s een beter beeld van dit bezoek aan Beautiful Gate. Voor privacy van de kinderen zijn de gezichten niet in beeld gebracht.
De afgelopen dagen zijn heftig, en soms heb je van die dagen. Afgelopen donderdag kregen we een de storm van de eeuw over ons heen. Eigenlijk zou ik deze donderdag mijn moeder terug brengen naar het vliegveld, maar in de ochtend kreeg ze buikgriep en uiteindelijk hadden we rond lunch tijd besloten om haar vlucht een paar dagen uit te stellen. Rond kwart over 7 ‘s avonds, terwijl Elske aan het oefenen was voor worship voor aanstaande zondag, kwam er een stevige storm over. Toen de eerste hagelstenen naar beneden kwamen, wisten we het al: dit is geen normale storm. In korte tijd kwam het water met liters door het plafond naar beneden. De wind knalde de vele hagelstenen tegen het raam aan, waarbij we elkaar nauwelijks konden verstaan en we zelfs dachten dat de ramen uiteindelijk zouden breken. Bliksem en harde donders volgden bijna iedere seconde. Daniel en zijn moeder hadden toen al de emmers en de bakken in de woonkamer en keuken gepositioneerd om zoveel mogelijk water op te vangen. Alle handdoeken kregen snel een plekje op de grond. En drie verschrikte kinderen zaten op de bank, telkens opnieuw te zeggen: papa, daar komt ook water vandaan. In een tijdsbestek van 20 minuten viel 90 millimeter aan regen en hagel naar beneden.
Toen Elske een uurtje later terug kwam, schrok ze erg. Ondertussen was nu de hele keuken en het overgrote deel van onze woonkamer vol met water. Ook ontdekten we dat het lekte in de slaapkamer waar Daniel’s moeder verbleef. Vervolgens was het een paar uurtjes handdoeken uitwringen, en emmers en teilen legen. Om half twaalf ’s avonds toch maar besloten om te gaan slapen en de volgende dag de rest van de schade op te nemen…. En die was groot. Op de missie was een deel van het dak van het verblijf van onze residents afgewaaid. Ongeveer 15 bomen hadden de storm niet weerstaan, waaronder de grote eikenboom bij ons in de achtertuin, die op een haar na net het speelhuisje van de kinderen heeft gemist. Een grote tak van onze Jacaranda boom was op het dak gevallen en dat veroorzaakte het lek in de slaapkamer van Daniel’s moeder. Enige waterschade was ook wel te vinden, met name in de keuken. De buitenlamp was in stukken geslagen, en een stamroos was volledig afgeknapt. En onze tuin en de Melusi groententuin: het leek meer op gehakt!
De morgen besloten we als team een eerste begin te maken om alles op te ruimen. Met 3 kettingzagen werden allereerste de grootste bomen en obstakels weggehaald. Gelijker tijd werden de daken gerepareerd. Een deel van Melusi muur kon het gewicht van een omgevallen boom uiteindelijk niet houden, en viel gedurende de morgen. Al gauw ontstonden grote stapels met takken en stammen van afgezaagde bomen. In de middag kwamen enkele discipelen langs en hielpen ook mee met al het werk. En aan het eind van de dag waren de daken gerepareerd en de meeste grote bomen verwijderd.
Ja, een heftige storm was het, maar alle schade bekeken, is het een wonder dat niemand iets is overkomen. De meeste bomen “schampte” slechts de huizen. En dit verhaal komt allemaal in een heel ander perspectief als je uiteindelijk gedurende de dag hoort dat er een jongeman dood in de rivier is gevonden, een dokter uit het ziekenhuis en nog eens drie kinderen worden vermist, vermoedelijk door de opkomende water meegesleurd en verdronken. Deze kinderen zijn voor ons bekend, zij kwamen vaak naar onze Kids Club en Kids Church. Wat een verdriet voor de betrokken families. Ons medeleven en onze gebeden gaan juist uit naar hen. In Hem vinden wij troost.
Op 4 januari van dit jaar kwam dan eindelijk Daniels moeder aan voor haar eerste trip naar Zuid Afrika. Best spannend want vaak had ze nog niet gevlogen. Voor haar 3 weken verblijf hadden we gekozen om eerst 10 dagen samen op vakantie te gaan, naar twee mooie gebieden niet ver van Johannesburg. Bij haar aankomst verbleven we bij vrienden in Kempton Park, vlakbij het vliegveld. Daarna genoten wij drie dagen van de bergen, de uitzichten en de watervallen nabij Pilgrims Rest en Graskop. In de laatste week verbleven we in onze mooie treetop huis in Marloth Park vlakbij het welbekende Kruger Park. En daar hadden we direct geluk: de eerste twee dieren die we daar spotten zijn de luipaard en de leeuw! We hebben heerlijk genoten van de mooie natuur, en dat levert dus een heleboel, een hele boel, zeg maar heeeeel veeeeel mooie plaatjes op.
PS Mocht je een foto van slechts een boom zien… let op: er zou iets in verstopt kunnen zitten 😉
Het mooie van wonen en werken in Zuid Afrika is, dat als je een kort tijdje verlof hebt, er altijd wel iets moois te zien is. Meestal wordt het een keuze tussen “naar het strand”, “naar de bergen”, of “op safari”. Na het drukke weekend van onze Melusi Youth Conference hadden we het weekend erop gepland om een paar dagen verlof te nemen. En deze keer viel de keuze “op safari”.
Vrijdag rond lunchtijd vertrokken we en haalden eerst Levi en Sarah op van hun school. Toen begon de reis van 6 uur naar Marloth Park. We verbleven in Treetops vakantiehuis, wat een fantastische plek is in de bossen van Marloth (een echte aanrader!). De volgende 3 dagen gingen we regelmatig “op safari”, in Krugertuin. Genoeg wild ervaringen. Zo kwamen een cheetah tegen die net een impala had gedood. Een andere keer parkeerden we onze auto naast 3 slapende wild dogs. En ja, vroeg in de ochtend kwam een hyena een kijkje bij onze auto nemen van dichtbij. Op de laatste ochtend rit, was de weg geblokkeerd door een grote groep olifanten, en werd het dus bijna een uur wachten voordat we verder konden.
Daarnaast was het ook een heerlijke tijd van ontspanning. Een nieuw zwembad zorgde voor een lekkere koele duik, want ook in mei komen de temperaturen nog regelmatig boven de 30 graden. Ook is het heerlijk vertoeven op het boven balkon, waar we regelmatig wat uurtjes verbleven. Al met al een geslaagde korte break! En de foto’s zeggen meer dan genoeg.
Het is een tijdje geleden dat wij weer eens wat op ons blog hebben geschreven en dat heeft ook wel een reden. De laatste twee weken van mei mochten we namelijk genieten van een heerlijke vakantie in “eigen land”. Wat voelen we ons gezegend. In deze twee weken hebben we een aantal hele mooie plekken opgezocht. De eerste dagen hebben we de South Coast onder Durban opgezocht, bekend om zijn heerlijke stranden. En ondanks dat het bijna winter is hier, is het aan de kust altijd nog heerlijk weer en de gemiddelde watertemperatuur is nog steeds lekker warm. Vervolgens zijn we een eind zuidelijker gereden tot vlakbij Port Elizabeth. Daniel wilde in de vakantie ook nog graag een ééndaagse conferentie van Siyasebenza bezoeken. We verbleven in een geweldige Tipi tent, met de wilde dieren direct om ons heen. Ja, de nachten waren erg koud, maar oh wat hebben wij veel genoten van alle wilde dieren. En de laatste twee etappes waren weer heerlijk in de bergen. Gelukkig waren beiden in huisjes met een open haard, en die hebben we dan ook elke avond goed gebruikt! De kinderen hebben heerlijke genoten van al het moois. Voor jullie ook een paar foto’s, want ja, Zuid-Afrika is toch ook wel een fantastisch vakantie land!
