Wereld AIDS dag

Terwijl een groot deel van de wereld zich druk maakt om het Ebola-virus (en met genoeg goede redenen) is er in Zuidelijk Afrika al vele jaren het verwoestende HIV/AIDS virus actief. Niet dat deze twee virussen te vergelijken zijn, maar opvallend is wel het verschil in media aandacht. Vandaag is het Wereld AIDS dag en staat ook Zuid Afrika even stil bij een virus dat verwoesting, verdriet, armoede en zoveel ellende heeft gebracht. De statistieken zijn ook schrikbarend. Zo is 15% van de overwegend zwarte bevolking HIV/AIDS positief, en voor heel Zuid Afrika betekent dit zo’n 6.4 miljoen mensen. Per jaar sterven er in Zuid Afrika 270.000 mensen aan de gevolgen van HIV/AIDS, en ondanks dat aidsremmende medicijnen erin slagen mensen een ‘beter leven’ te geven, is er nog steeds geen juiste vaccin gevonden. En in 2012 zijn er maar liefst 400.000 nieuwe geïnfecteerde personen bijgekomen (bron). Deze getallen staan eigenlijk toch wel in schril contrast met de huidige Ebola crisis, en toont ook wel aan dat ook in Zuid Afrika het probleem HIV/AIDS totaal niet onder controle heeft. Ook vandaag, als vice premier Cyril Ramaphosa spreekt over het onderwerp, blijkt toch dat stigma en discriminatie nog steeds het grote probleem is voor Zuid Afrika. Dit komt mede voort uit angst en onwetendheid.

Wat Zuid Afrika nodig heeft is een ommekeer. Een besef dat “be faithful to your partner” (wees trouw aan je partner) de enige echte weg is om deze virus te doen stoppen. En dit vraagt om een levensveranderende houding. Niet iets wat uit zichzelf komt, maar door God geïnspireerd.

Onkruid vergaat niet

Onkruid vergaat niet. Dat kan je zeker zeggen over onze groentetuin. Nee, wij hebben persoonlijk (nog geen) groentetuin, maar Daniel is wel verantwoordelijk voor de groentetuin van de missie. Deze produceert per week twee tot drie verschillende groenten voor voedselpakketten van in totaal 70 families. Daarnaast worden de groenten ook gebruikt voor de keuken, waar ongeveer 40 personen dagelijks eten. In de winterperiode is het droog hier, en speelt water (of meer het tekort hiervan) een belangrijke rol. Vaak gebruiken we in deze periode maar de helft van de 0.5 hectare groentetuin. In de zomer, na de eerste regen, is het alle hens aan dek. Eerst moet er gezaaid worden, en al snel wordt het schoffelen, schoffelen en nog eens schoffelen. In deze periode is het dagelijks vechten tegen het onkruid, wat hardnekkig groeit. Binnen een week kan je groentetuin er groen uitzien… maar helaas zonder dat je ook maar één groente ziet. Het is in deze tijdsperiode dat Daniel dus veel in de groentetuin duikt, om toch maar weer eens onkruid te wieden. Geen glamour, maar gewoon met de vingers in het zand! Om toch 70 families groenten aan te kunnen blijven bieden en onze keuken te blijven voorzien van groenten. Je moet de groenten van Ha…. Daniel hebben!

Weer thuis!

Nu we weer thuis in ons huis bij Melusi zijn, en we de foto’s van ons verlof aan het doorbladeren zijn, beseffen we ons des te meer, hoe een geweldige verlof tijd we hebben gehad. Uitgerust zijn we niet helemaal, mede ook omdat onze visa tot op het laatst liet wachten. En ook omdat wij in die korte tijd dat we hadden zoveel mogelijk familie, vrienden en kennissen wilden ontmoeten. Een ding staat als een paal boven water: wij zijn ontzettend gezegend door alle mensen die om ons heen staan. Terugkomen naar Nederland voelde als een warm bad. We zijn dan ook iedereen die hier aan meegeholpen heeft erg dankbaar.

En vandaag, de eerste werkdag weer, staat ook weer in het teken van wat de komende maanden te wachten staat… en er staan genoeg leuke dingen aan te komen. Maar voor nu, eerst nog even nagenieten, met een “kleine” compilatie van onze verlof foto’s.

 

 

Kort verlof in Nederland

Nog drie dagen en dan zijn wij op kort verlof in Nederland. Een kleine maand zullen wij in Nederland verblijven en hopen in die tijd ook veel familie en vrienden te zien. De eerste dagen van ons verlof staan in het teken van het vernieuwen van onze paspoorten en het aanvragen van onze nieuwe visa. In de periode van zaterdag 23 augustus tot en met zaterdag 30 augustus zijn wij als gezin niet beschikbaar.

Wil je ons in deze periode ontmoeten, dan kan dit op één van de onderstaande data:

  • Zondag 31 augustus in gemeente Eglesia, 11:00 uur samenkomst en aansluitend koffie;
  • Zondag 7 september in gemeente Eglesia, 11:00 uur samenkomst en aansluitend koffie;
  • Zondag 14 september in gemeente Eglesia, 11:00 uur samenkomst, aansluitend informatie-bijeenkomst en van 14:00 tot 17:00 uur afscheidsreceptie bij Ingmar en Ida Ezinga, Floralaan 12.

Regelmatig krijgen wij ook de vraag, of wij iets nodig hebben voor onze periode in Nederland. Het meeste heeft de TFC al voor ons geregeld, maar mochten jullie ons willen helpen, denk aan het volgende:

  • Bid dat wij spoedig onze nieuwe paspoorten en visa kunnen krijgen;
  • Wij zoeken nog wat kinderkleding voor Levi (maat 104/110, schoenmaat 27/28) en Sarah (maat 86/92, schoenmaat 23/24);
  • Wij zoeken nog een recente laptop. De huidige wordt erg oud en traag en draait nog op XP.

Wij zien er naar uit om naar Nederland te gaan. Hopelijk ontmoeten we velen van jullie.

Groetjes en tot snel!

Zaaien in Craigside

Sinds het begin van dit jaar zijn wij – samen met het Melusi team – een nieuwe township wezen bezoeken. Ons doel is om hier te zaaien en om mensenharten te zien veranderen. Deze nieuwe township heet Craigside, en het behoort tot één van de crimineelste en gevaarlijkste townships in onze directe omgeving. De verhalen van wat er gebeurd horen wij van de jonge tieners waar wij veel contact mee hebben. Onder leiding van Brandien en Bonginkosi bezoeken wij elke maandagmiddag Craigside, en regelmatig gaat Daniel ook even mee. Wij zijn begonnen met een zogenaamde sport-outreach om door middel van netball (een soort korfbal) en voetbal eerst contacten te leggen met de jongeren. De groep die maandagmiddag komt is tussen de 40 en 60 jongeren.

Veel van deze jongeren mochten we ontvangen voor het meisjeskamp in juni en het jongenskamp in augustus. En dan krijgen wij het ook wel te horen! In Daniels kleine groep zaten negen jonge jongens (12 tot en met 14 jaar), en toen wij hen vroegen, wat zij persoonlijk merken van de criminaliteit, vertelde ze enkele schokkende verhalen. Ze vertelden over een moord dat vorige week plaatsvond, over de politie die bekogeld wordt als ze Craigside binnenkomen en over de gevaren om daar ‘s nachts te zijn. Alle negen gaven aan dat ze met hun eigen ogen een moord hebben gezien! En alle negen vroegen of ze langer bij het Melusi kamp konden blijven, omdat dit een veilige plek voor hen was. Naast dit, kent de township een grote mate van acohol- en drankmisbruik, en zijn er heel veel jonge tienerzwangerschappen.

Tegen deze achtergrond zijn wij aan het zaaien, en zaaien. Tijdens de kampen hebben de meeste jongeren hun leven aan Jezus gegeven. Daarnaast zijn zij bereid om een andere weg te kiezen dan hun broers, ooms en vrienden. In de hopeloosheid van hun directe omgeving, sprankelt een vleugje hoop, dat deze jonge generatie het verschil gaat zijn in de gemeenschap van Craigside. Gezaaid is er, nu is het tijd om te groeien!Craigside camp

Jeugdwerk op zijn best!

Afgelopen twee weken hebben wij een intensieve jeugdwerk periode gehad. Normaal gesproken hebben wij elke maand een kamp, maar de maand juli is hier wel erg koud, en dat bleek maar weer. De accommodatie die we voor kampen gebruiken is ook steenkoud van binnen, meer ook omdat de gebouwen hier niet geweldig geisoleerd zijn. Dus geen kamp deze maand, maar wel genoeg andere dingen:

Op dinsdag 1 juli zijn wij met een groep van 12 personen naar de Jeugdconferentie van Kwasizabantu geweest. Dit is een mega-grote missie post, ongeveer 2 uur rijden van ons vandaan. De jeugdconferentie trekt elke keer enkele duizenden bezoekers. Voor ons mooi de gelegenheid om te onderzoeken of we hier bij de volgende conferentie met een grote groep terecht kunnen. In december hopen wij met een bus met zo’n 40-60 jongeren die kant op te gaan. Een dagbezoek leverde veel antwoorden op onze vragen, en het was geweldig om de jongeren te horen zingen in de mega grote auditorium.

Vrijdag 11 juli hielden we ons eerste praise & worship middag, gevolgd door een filmavond. Een paar uitdagingen waren er wel. Hoe gaan we ‘s avonds ruim 80 jongeren weer veilig thuis brengen, en het was gewelig om te zien dat wij een school bus kregen aangeboden, om dit mogelijk te maken. God voorziet in werkelijk alles. Ook het avondeten werd voorzien, maar op de dag dat wij het wilde bereiden bleek helaas de soep niet meer goed te zijn, dus moesten we nog even ‘s ochtends aan de bak. Maar uiteindelijk hebben wij 85 hongerige magen gevoed met lekkere warme soep en broodjes. En wat een feest om met zijn allen God te aanbidden, te luisten naar Zijn  Woord en ‘s avonds een film op de beamer te kijken! Dit vraagt zeker om herhaling.

En maandag 14 juli was het tijd voor de Melusi Cup, een voetbaltoernooi voor jongeren van 12-18 jaar. Bijna 100 jongens kwamen hierop af, en met 10 teams viel er zeker wat te strijden. Jonge dribbelaars, mooi crosspasses, de ene goal na de andere, het wereldkampioenschap voetbal verbleekte bij de inzet en passie van de Melusi Cup :-). Iets voor 5 uur in de middag, met nu temperaturen die snel daalde, kon uiteindelijk de Kwasithole Strikers als winnaars worden gehuldigd! Naast de Melusi Cup kregen de winnaars ook een voetbal mee naar huis. Ook was er een beste speler award. Een mooi toernooi, die volgend jaar weer een vervolg gaat krijgen. Dan wordt er weer gestreden om de enige echte Melusi Cup.

Het is allemaal de aftrap voor de tweede helft van het jeugdseizoen, de tiener bijbel studie programma’s en de sport outreach. Elke maandag- en vrijdagmiddag zijn wij met een klein team in de townships om circa 100 jongeren het evangelie te brengen. En laat dat nou net mijn (Daniels) passie zijn!

“Op dat moment dacht ik alleen maar om zelfmoord te plegen”

SinethembaIk zie een verandering in mijn leven sinds het Melusi team ons huis kwam bezoeken en toen ik naar de discipelschaps jeugdgroep ging. Daarvoor voelde ik mij een slecht persoon, die in zonde leefde. Toen wist ik nog niet dat God daadwerkelijk een plan met mij had. Ik herinner me een dag – wetende dat ik zondigde – dat mijn moeder erg boos op mij was, en ik op mezelf. Op dat moment dacht ik alleen maar om zelfmoord te plegen. Maar God was nog steeds aan mijn kant en hij beschermde mij. Op dat moment, kwam het Melusi team ons huis bezoeken en zij stelden ons vragen over God. Ze vertelden dat God ons altijd liefheeft. Ik heb dat onthouden, en in die nacht besloot ik om God te volgen. Ik ervaarde dat God in mijn hart was. Enige tijd later vroeg Daniel of ik mee wilde doen in de nieuwe discipelschaps jeugdgroep in Lindelani. Daar vertelden ze ons, dat zonde ons scheidt van God, maar ook hoeveel God van ons houdt. Sindsdien is mijn leven veranderd. Ik dank God voor de liefde die Hij aan mij toonde, het Melusi team dat me elke week bezoekt, en ik dank God voor mijn familie.

Dit is het levensveranderende, zelfgeschreven verhaal van Sinethemba, 18 jaar en tienermoeder. Sinds januari is ze weer terug op middelbare school school om haar opleiding af te maken. Sinds enkele weken bezoekt ze met grote regelmaat Melusi Fellowship en komt ze trouw bij de discipelschaps jeugdgroep op vrijdag middag. God verandert de harten van mensen! Aan Hem alle glorie!

De jaarlijkse Care Givers training

Medio juni heeft Elske -samen met de andere verpleegkundigen uit het team –  een Care Givers Training gegeven in het  Melusi Care Centre. Het was duidelijk geworden dat er een noodzaak was voor deze training omdat we onlangs begonnen met het werken met nieuwe, ongetrainde hulpverleners van de lokale townships. De training, die 5 dagen duurde, was gericht op teambuilding, basiskennis in de zorg voor zieken, en het beoefenen van procedures zoals het wassen op bed, hygiëne, voeding, patienten verplaatsen en nog veel meer.

Onze ochtenden begon allemaal met een devotion, welke speciale momenten waren van interactie en discussie. Op deze manier leerden we echt elke zorgverlener beter kennen en konden wij echt tijd met hen doorbrengen. Een geweldig moment was toen een verzorger naar één van ons kwam en zei, dat ze – omwille van wat ze hoorde in één van de devoties over een rein hart –  besloten had in het reine te komen met enkele leugens in haar leven en om haar leven verder te leven met een rein hart, dichtbij God.

We demonstreerden verschillende procedures die nodig zijn voor basiszorg van zieke mensen.  Daarna zouden de nieuwe hulpverleners de procedures oefenen met elkaar. We konden zien dat de verzorgers genoten van deze tijd van oefenen en om praktisch bezig te zijn van wat ze geleerd hadden.

Kun je je voorstellen wat een plezier we hadden toen één van de verzorgers iemand moest wassen met behulp van een nep douche! We hadden een geweldige tijd van samenzijn en wij zijn dankbaar voor de toegewijde zorgverleners die met succes deze training week hebben afgelegd.