Dopen Brandien

Afgelopen zondag was een hele speciale dag! Brandien heeft zich laten dopen. Het was echt geen beslissing die over een nacht ijs is gegaan. In haar getuigenis kwam dat ook echt wel naar voren. We vonden het erg bijzonder omdat wij Brandien de laatste tijd erg goed hebben leren kennen. De reden waarom het zo bijzonder is, is omdat ze in deze periode hier bij Melusi echt God beter heeft leren kennen! In haar geloofswandel is haar doop dan ook haar uitdrukking om gehoorzaam te zijn aan Jezus! Wat een bijzondere daad!

Haar getuigenis vond plaats in de gemeente van Melusi, en na de dienst zijn we naar een zwembad gegaan van een van de gemeenteleden. Je moet niet vergeten dat het officieel nog steeds winter is, dus tja, het water is behoorlijk koud! Brandien zong nog een eigen geschreven lied! Daarna is ze door Peter Hambidge gedoopt. Na afloop nog koffie en lekkere hapjes van Debbie Grace (deze zijn echt het beste wat je kan krijgen in Dundee!)

Na afloop werd ons ook nog een lunch aangeboden, Indiaanse stijl. Dus dat werd brianie (of zoiets), een stevige curry! Baie lekker!

 

 

Afscheid en inpakken

Het lijkt wel of we altijd bezig zijn met afscheid nemen. Is het niet van teamleden die weer vertrekken naar hun eigen land, dan zijn wij het nu zelf wel. De laatste twee weken staan dan ook in het teken van ‘inpakken en wegwezen’. Maar niet voorgoed deze keer, wij hopen zo snel mogelijk weer terug te komen in Dundee.

Op 13 september vertrekken we met KLM naar Nederland om daar 3,5 maanden te verblijven. Dit omdat we een tweede kindje mogen verwachten en de bevalling in Nederland plaats zal gaan vinden. Nee, het wordt niet echt een vakantie, want er staat veel te gebeuren. Een kleine greep uit de activiteiten van de komende maanden: familieweekends, bezoeken van ziekenhuis voor controles en bevalling, kijkoperatie aan de knie, presentaties op verschillende locaties, twee trouwerijen, bezoek aan WEC Nederland, vrienden bezoeken in het land, paspoort en visum regelen, werken aan onze Zulu lessen, Levi’s tweede verjaardag vieren, Kerst & Oud & Nieuw en ow ja, je zal het bijna vergeten, een tweede kindje ontvangen. We denken dat we met dit alles wel even bezig zijn. We zullen ons niet snel vervelen.

Op 3 januari vertrekken we dan weer naar Zuid Afrika, ook dan met KLM. Hoe we alles ervaren? Best wel dubbel: ons ‘huis’ is nu hier in Zuid Afrika, maar we hebben nu heel veel zin om onze familie en vrienden te zien en dit aanstaande baby geluk met hun te mogen delen.

Daarom maar weer inpakken, spullen uitzoeken, koffers vullen, schoonmaken, afscheid nemen…. Een vaste gewoonte in ons leven!

Liefs, van ons 4-en!

 

Gezellige meiden

Het is druk op de missie. We hebben een Engeland team hier op bezoek. Het is eigenlijk UK team, om de Schotten niet tekort te doen. De groep bestaat uit allemaal meiden en verblijven in het kinderhuis waar wij ook wonen. Gezellige drukte dus. Natuurlijk het warme water is vaak op, de gang ruikt naar vrouwen deo, het gegiechel heeft een erg hoog vrouwelijk gehalte, maar het is erg leuk om deze groep hier te hebben!

De twee weken dat ze hier zijn bestaan vooral uit mee draaien op de missie. Daarnaast zijn 4 meiden bezig met een schilder project voor de kidz shelter in Kwasithole. Ze maken 4 daarop met daarop bijbelverhalen en teksten. Erg leuk. De andere meiden en het leidersechtpaar helpen in de groententuin.

Het is mooi om te zien hoe God werkt in het leven van deze jonge mensen. Elke dag ervaren ze hier weer dat hun leven een specifieke doel heeft, dat er grote verschillen zijn tussen rijk en armoede, en dat God werkt in hun harten! Bijzonder om dit van dichtbij te zien. Gisteren om de Kidz club in Kwasithole leek het wel of ze wilden blijven. Zo genoten ze!

Komend weekend gaan we ze nog wat van de omgeving laten zien. We gaan dan weer op de BIG5-jacht in Nambiti, een nabij gelegen private wildpark. En we bezoeken nog een andere missie waar ze onder andere een HIV/AIDS carecenter hebben.

Misschien lees je dit, en denk je ik wil ook een keer met een groep naar Zuid-Afrika komen en een echte Afrikaanse ervaring mee maken. Kijk dan even op deze pagina en zoek contact met ons.

Stap voor stap

Het is een mooie tijd op Melusi. Dat klinkt heel anders dan twee maanden geleden, toen we nog met een serieus dilemma zaten. Toch zien we dat God bezig is met mooie dingen hier. Elke dag mogen we hier weer van proeven. Naast doorbraken in verschillende bedieningen, hebben afgelopen zondag 12 mensen hun leven aan de Heer gegeven Deze week hebben we een Australische voorganger (Steve) op bezoek, vergezeld met een Australische koppel. Zij zijn afkomstig van de Apostolische Movement, een pinkster denominatie uit Australie die wereldwijd opereert. Bijzonder is om te zien hoe de Heilige Geest onder hen en hier op Melusi werkt.

Dat God dit alles orkestreert is voor ons wel duidelijk. Het is zo mooi om te horen en te zien als Steve tegen ons aangeeft dat zij er voor ONS zijn, ‘no strings attached’ (=zonder bijbedoelingen). Het karakter van Melusi (serving Christ, serving others) is in het geheel niet in het geding! Elke dag ervaren we weer dat we stap voor stap mogen zetten in ons vertrouwen in de Heer. Hij weet wat het beste is voor ons.

Speciaal was dan ook dat Peter deelde wat hij deze ochtend kreeg uit een devotion boek, en we willen jullie dit niet onthouden. Sorry het is in het Engels. 😉

But one thing I do: Forgetting what is behind and straining toward what is ahead, I press on… (Philippians 3:13-14).

The Lord desires us to go on. Sometimes going on means loneliness in going on where others cannot go with us. That means a price is bound up with obedience. It may mean a big break, a big change. It is the challenge of whether we are adjustable before the Lord. Our adjustability is the proof of our utterness for the Lord. That proof being there, the Lord is able to bring us on into all His thought. Let us remember always that we shall never get to a place while we are here where there is not some higher level and some greater fulness of Christ. There will always be yet another step, and perhaps another after that, higher on. Let us have our hearts set upon reaching all. The Lord will so graduate things as to make the challenge not too severe. He takes us a step at a time, and He does not want us to take six steps at a bound, or to contemplate six steps at a time. He shows us our next step, and that is all we have to be concerned about now. The other steps will come at the right time. Every step prepares us for the next.

Very often our lives are like mountain climbing. You see from below to a certain height, and that seems to be the top, and you make for it. And when you get to it, you see a little further on that there is another top. You think that must be the very top, and so you make for it, and when you get to it there is something still further. You never do seem to get to the top! But we shall arrive at last. The Lord hides the other things and says: Now, that is your next step; obey that and fuller revelation will come after that. Those of us who look back and see how terrible a thing it would have been if the Lord had shown us at one time all that to which we have been brought, know that if we had seen it all at one time, we could not have gone on. We see that He brought us by stages, and today we are not ungrateful for the price paid, in view of the measure of Christ which we enjoy and the greater fulness of revelation. Let us ask the Lord to put into us the spirit of His servant: “Not that I have already obtained it… but one thing I do… I press on…”

WEC conferentie

Elk jaar is er een groot happening bij WEC en dat is wanneer de veldconferentie plaatsvindt. Deze start morgen in Kaapstad, en ook wij zijn van de partij. Morgen gaat de wekker gewoon weer om 5.00 uur (zoals zo vaak de laatste tijd) en vertrekken we rond een uurtje of 6 richting Durban. Daarvandaan vliegen we naar Kaapstad. Nog een behoorlijke onderneming met wat risicofactoren:

* We moeten allereerst 4 uur rijden naar het vliegveld. Rond 10 uur drop ik Chantal (een NL meisje bij ons uit de kerk en voor 7 maanden hier nu op Melusi), Elske en Levi.

* Ikzelf rij dan naar Durban toe, naar het WEC hoofdkwartier, waar niemand meer is, maar waar de buurvrouw van 50 meter verderop wel het hek voor mij wil open doen.

* Daarna brengt deze aardige mevrouw mij naar het Moses Madiba stadion (je weet wel, halve finale WK 2010). Daar moet ik met de shuttle bus naar het vliegveld terug.

* Ik hoop zo rond 12.00 terug te zijn op het vliegveld, en om 13.10 uur vliegen we naar Kaapstad.

* Om 15.30 uur komen we aan op Kaapstad, en dan worden we rond 16.00 uur opgehaald met een taxi naar ons conferentie oord in Simonstown (zo’n 45 km van het vliegveld)…

Tja, ik hoop dus dat dit allemaal goed gaat 😉

Verder is het goed om te weten dat het een hele belangrijke veldconferentie wordt, des te meer omdat er op dit moment een leiderschapscrisis is. De huidige veldleiders zijn 3 weken voor de conferentie afgetreden, en belangrijk is dat er nu in het veld een geest van eenheid is. Wilt u hiervoor ook bidden?

Wij verblijven uiteindelijk twee weken in Kaapstad. Na de conferentie van 5 dagen, gaan we 4 dagen de WEC bedieningen van Kaapstad bezoeken, en daarna plakken we 3 dagen vakantie eraan vast. Elske viert haar verjaardag dus in Kaapstad… er zijn slechtere plaatsen om je verjaardag te vieren!

Hartelijke groet,

Daniel, Elske en Levi

Op cursus

Afgelopen week mochten Elske en ik een weekje op cursus. Deze cursus volgende we – samen met een Duitse familie – in Brakpan, vlakbij Johannesburg. De cursus ging over hoe om te gaan met kinderen met trauma’s en werd georganiseerd door Rainbows of Hope. Een erg educatieve cursus met veel praktische informatie. Als je bedenkt dat 1,5 miljard kinderen (van de in totaal 2,2 miljard kinderen) op een of andere manier worden aangemerkt als risicogroep of kinderen met een trauma, dan begrijp je pas hoe groot het probleem wereldwijd is. In Zuid Afrika zijn er eveneens veel problemen. Kinderen krijgen hier niet altijd een goede opvoeding, en soms lijdt dit tot grote trauma’s. In Dundee herkennen we veel van deze kinderen, veelal omdat ze op de straten zwerven. En daarnaast zien we veel getraumatiseerde kinderen in de verschillende townships. Soms weten we de achtergrond er niet van, maar je moet bedenken dat door de grote problematiek hier (alcoholmisbruik, werkloosheid), veel kinderen de dupe hiervan zijn. Vaak gaat dit gepaard met seksueel misbruik, agressiviteit, kindermishandeling, etc. In deze cursus mochten we leren om dergelijke kinderen te kunnen identificeren, met ze te communiceren en te helpen. Dit natuurlijk in samenwerking met lokale sociale werkers. Een leerzame cursus met veel nieuwe inzichten!

Bezoek

De maand Februari is de maand van de bezoekjes. Altijd leuk! Gisteren zijn de Familie van Drogen en de familie van Rooijen aangekomen. Zij zijn in een orientatiefase om te kijken in welk project zij als gezin mogelijk willen gaan dienen. Leuk om even Nederlands bezoek te krijgen en ze te verwelkomen met een lekkere braai.
Het weekend van 11 en 12 februari gaat Daniel voor een bezoekje naar een missiepost in Lesotho. Dat is ruim 5 uur rijden gevolgd door de beruchte en beroemde Sani Pass. De missiepost ligt op 3200 meter hoogte, dus dat wordt zelfs in de zomer dikke truien mee!
Het weekend daarna komt Dione uit Canada op bezoek. Zij heeft 4 jaar bij Melusi gewerkt en we kijken er naar uit om ook haar hier weer te ontvangen en leuke activiteiten met haar te doen.
En als klap op de vuurpijl komt in de laatste week van Februari ook de regionale directeur van de WEC langs, Patrick & Robyn Johnstone, bekend onder andere van het boek Operation World. Het beloofd een boeiende maand te worden…