Deze maand weer eens een nieuwsbrief van ons met:
Daniël en Elske van de Vlag en hun kinderen wonen al vele jaren bij Melusi Christian Community in Dundee, Zuid-Afrika. Op Melusi zijn wij betrokken bij verschillende programma’s, zoals zorg voor werklozen, daklozen, zieken, weduwen en wezen, tieners en kinderen.
Een koude augustus ochtend begint met een kleurrijke zonsopkomst. Om zes uur komen we als Melusi-medewerkers en enkele gemeenteleden samen om God te loven en te prijzen in de kleine kapel. Hier nemen we de tijd om voor onze daklozen en verslaafden te bidden. Er verblijven op dit moment zo’n 25 mannen bij ons. Ieder met zijn eigen verhaal, voortkomend uit gebroken en hopeloze situaties. Het is zo’n dag dat je begint met stilstaan bij het kruis, want daar ligt onze hoop, onze genezing en onze toekomst.
Later in de ochtend mag ik met deze mannen een gedeelte uit Efeze 1 delen. Het gaat over onze geestelijke zegeningen in Christus. Twee keer in de week organiseren we een Bijbelstudie met vooral een praktische invulling. Naast een woord van bemoediging en een andere kijk op het leven. Een boodschap van hoop en waarheid!
Werken voor voedsel
Ondertussen is een groep van 15 mannen en vrouwen uit de townships aangekomen bij Melusi. Zij komen allemaal helpen in de groentetuin. Elke dag krijgen we weer een nieuwe groep. Deze mensen komen omdat er thuis niet voldoende te eten is. Na een ochtend geholpen te hebben met onkruid wieden, water geven, bemesten en groenten oogsten, krijgen ze een groot voedselpakket mee naar huis. Dit pakket bevat maismeel, yoghurt, maas (een soort zure melk, maar onwijs gewild), vruchtensap, groenten en brood. Om tien uur, wanneer we met z’n allen een kopje thee drinken, bezoek ik ze voor een korte groet en gesprek. Ik vraag bijvoorbeeld naar hun thuissituatie. Velen zijn tijdens de extreme regenval in maart en april jl. hun huis verloren. Een aantal hebben we kunnen helpen met materialen. Daarom hoor ik graag hoe het gaat met de wederopbouw van hun lemen huizen.
Koemest
Plotseling verschijnt er bij het hek een truck, volgeladen met verse koemest. ideaal voor onze groentetuin. We pakken allemaal een schop en beginnen de truck van zijn stinkende lading te ontdoen. Met z’n allen is de klus zo geklaard. Net op tijd voor de bel die de lunch aankondigt. In de eetzaal verzamelen zich de daklozen, het Melusi-team en de kinderen die net uit school zijn gekomen. Een club van ongeveer 60 mensen. Samen eten is een belangrijk onderdeel van het gemeenschappelijk leven op Melusi.
Bijbelstudies
Later in de middag bezoeken we een gebied wat ‘Muzomusha’ heet. Het betekent zoiets als ‘nieuwe huizen’. De werkelijkheid doet echter anders vermoeden: er staat geen enkel nieuw huis, slechts krotten en oude lemen huizen. Hier houden we met een aantal teamleden een Bijbelstudie voor een aantal geïnteresseerden. De andere teamleden organiseren een kidsclub, waar liedjes worden gezongen, gedanst, gespeeld en er wordt een Bijbelverhaal verteld. Allemaal in de open lucht, naast een aantal lemen hutjes. Er komen ook een aantal tieners kijken. In dit gebied organiseren we namelijk ook een tiener Bijbelstudiegroep waar zo’n 50 tieners bij elkaar komen. Maar dat is niet voor vandaag. Dat is – zo de Heer wil – voor de dag van morgen!
Geïnteresseerd om mee te helpen bij Melusi? Hier vind je meer informatie over de mogelijkheden.
Een nieuwsbrief vol hoop! Zo mochten we naar de Kaap de Goede Hoop, brachten we een boodschap over Jezus, onze levende Hoop naar de jongeren, en delen we over een aantal tegenslagen, en toch ook weer hoop! Een hoop nieuws! Veel leesplezier.
Geprezen zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus: in zijn grote barmhartigheid heeft Hij ons door de opstanding van Jezus Christus uit de dood opnieuw geboren doen worden en ons zo levende hoop gegeven. — Petrus 1:3 (NBV)
Vorig weekend hebben we de Melusi Jeugd Conferentie (MYC) gehad. Nadat het twee jaar niet door kon gaan vanwege COVID was de feestvreugde en het animo groot dit jaar. Er waren rond de 1000 jongeren iedere dag! Het thema was: Jesus, our living hope! (Jezus, onze levende hoop). Het was een voorrecht om zo’n grote groep te mogen vertellen over die levende hoop! We hebben hard gewerkt met het team en de vrijwilligers, we hebben mogen zaaien in de jonge levens en we hebben geloof dat God verder zal werken. Wat dienen we een grote, trouwe Koning!
Gedurende de eerste dag mocht Daniel het woord delen uit 1 Petrus 1:3, waarin God in Zijn liefdevolle genade Zijn Zoon heeft gegeven om ons de kans te geven om opnieuw geboren te worden, zodat wij een eeuwigdurende levende hoop mogen ontvangen. Vele jongeren antwoordden positief en gaven hun leven aan de Heer.
Iedere dag had een zelfde soort indeling. In de ochtend begonnen we met een bijeenkomst van het team en de vrijwilligers met mededelingen, een korte overdenking door Peter, en gebed. Daarna kwamen de jongeren binnen, met een bus of de vele taxi busjes die we geregeld hadden. Om 11.00 uur begon de eerste sessie in de tent, met drama, dans, worship, preek, gebed, enzovoort. Daarna verzorgden we voor ruim 1000 mensen lunch! Na de lunch hadden we vijf verschillende workshops waar de jongeren keuzes konden maken welke ze wilden volgen. Zo was er een Kids Church voor alle onder de 12 jaar, waar Daniel leiding aan gaf. Verder was er een workshop alleen voor jongens en een workshop alleen voor meiden. Er was een workshop voor de mensen die gereageerd hadden op de preek en meer wilden weten. Als laatste was er een workshop over conflicten en uitdagingen tussen het christelijke geloof en cultuur. Na de workshops was het tijd voor entertainment, met dans, muziek, verven van een banner, voetbal en andere bal spellen, etc. Als laatste hadden we dan om 15.00 uur weer een tweede gezamenlijk sessie in de grote tent. En om 16.00 uur werd iedereen weer op de bus of taxi busje gezet om naar huis te gaan.
Een behoorlijk organisatie alles bij elkaar. Maar wat een vreugde om te zien hoe de jongeren genieten. Velen hebben Gods woord mogen horen en we bidden echt dat dit verdere mag groeien in hun leven! Bid u ook mee voor de Jeugd van Dundee in Kwazulu Natal? Dat ze Jezus als levende hoop in hun leven mogen ontvangen!
Onderstaand filmpje geeft een mooie impressie van de 3-daagse conferentie. En daarnaast nog een heel aantal foto’s!
Een paar weken geleden mocht ik (Daniel) zo gelukkig zijn om met een aantal mannen naar een bergtop in Zuid Afrika te lopen. Daar verbleven we in een backpackers accommodatie om te genieten van de schitterende natuur. De volgende dag vervolgden we onze weg over steile afdalingen terug het dal in, waar we onze auto de vorige dag hadden geparkeerd. De uitzichten, de watervallen, de bergpaden, de zonsopkomst, de groepsgesprekken, het was allemaal fenomenaal.
In diezelfde weken is het een heel ander verhaal als het gaat om onze residents, de daklozen en de verslaafden die we hier begeleiden en accommoderen. Zij zijn een belangrijk deel van onze gemeenschap. Over de laatste weken hebben we best een heel aantal van deze residents moeten vragen om te vertrekken, meestal omdat ze gebruikt hadden. Vaak is het marihuana of alcohol, maar ook een heel aantal hebben moeten vertrekken vanwege gebruik van hard drugs. De kracht van verslavingen is immens groot soms. Al met al zorgt het voor veel teleurstellingen in het team. Het is een periode van diepe dalen.
De laatste dagen spreken we als team dan ook veel over onze “emotionele welzijn”. En ook daarin zien we dat er pieken zijn, maar ook een heel aantal dalen. Het team heeft best veel te verduren gekregen, op persoonlijke vlakken, in de groepsdynamiek (er zijn veel veranderingen elke keer) en in de bedieningen. Er zijn overwinningen (pieken) en er zijn teleurstellingen (dalen).
Numeri 23: 19 (BB) zegt het als volgt: God is niet zoals de mensen. Mensen liegen, maar God liegt nooit. Mensen veranderen van gedachten, maar God doet altijd wat Hij zegt. Hij houdt Zich altijd aan wat Hij heeft beloofd.
We kunnen alleen groeien, door ons vast te houden aan deze onveranderlijke God. Als Zijn licht schijnt op ons, pas dan zien we het werkelijke plaatje: God werkt door de dalen heen!
Daar is ie dan weer… een nieuwsbrief. Deze keer aandacht voor de Kids Church (in de townships) en hoe wij Kerst en Oud en Nieuw mee maken. En genoeg andere gebeurtenissen, want er is “Never a dull moment at Melusi”.
Ondertussen hebben we al 43 nieuwsbrieven geschreven. Tja, zomaar een interessant weetje ;-).
In deze tijd van het jaar, denk je misschien dat hier ‘surprise’ staat…. dus zal dit wel over Sinterklaas gaan! Maar nee, deze keer is het het engels voor verrassing: “SURPRISE!”.
En dat was het… op dinsdag 9 november leek de dag zoveel als op alle andere dagen. ‘s Ochtends op kantoor, en een leiderschapsteam meeting. De kinderen naar school (zij hebben om de dag klassikaal les). In de namiddag erop uit naar een nieuw gebied om te bekijken of we hier volgend jaar een Kids Church kunnen begeleiden.
Ergens tussendoor kwam de vraag van Peter Hambidge…: “we willen jullie vanavond mee uit nemen, is dat goed”? De dag ervoor had facebook ons eraan herinnert dat op 8 november 2011, wij als jong gezin met een 10 maanden oude Levi, ons leven in Nederland hadden achtergelaten en dat we onderweg waren naar Zuid Afrika. Dus mijn antwoord was: “jazeker, leuk idee… weet je trouwens dat het vandaag ons 10 jarig jubileum is bij Melusi?”. Peter reageerde luchtig: “Hoe speciaal is dat!”.
Om half zes stappen we als gezin in de auto van Peter en Angeline. Ow ja, er moest nog even iets naar kantoor gebracht worden, en ja daar kunnen wij wel even bij helpen tillen…. De deur van de kinderkerk gaat open, en ja…. SURPRISE!!!!, daar was het hele team bij elkaar, met alle mission kids, een schitterend decor met ingerichte tafels en een lopend buffet. Wat een mega-verrassing! Die zagen we dus even niet aankomen.
Na het avondeten en voor het toetje, werd er nog een filmpje aangezet. Het begon met foto’s van de afgelopen tien jaar, gevolgd door allerlei ingesproken berichten van familie en vrienden. Ja dan houden wij het niet droog. Wat een mega-verrassing was dat.
In alles, geven we onze Jezus alle eer. Wij zijn intens dankbaar dat wij onze Heer mogen dienen, hier in Zuid Afrika, bij Melusi Christian Community.
“And now we thank you, our God, and praise your glorious name.” 1 Chronicles 29:13
De laatste weken en maanden zijn in een stroomversnelling gegaan. Zo zijn we al weer terug in Zuid Afrika, hebben we een 3-jarig visum gekregen en proberen we ons weer “thuis” te voelen. In de laatste nieuwsbrief kunt u weer lezen hoe wij deze laatste periode hebben ervaren.
“Mama, alles ziet er hier zo oud uit en de mensen lopen maar gewoon over de straat”
Opeens sta ik (Elske), samen met Levi en Sarah, als enige westerlingen in een gebied waar het zwart ziet van de mensen. Tsja, de kids zijn het afgelopen jaar zo gegroeid dat ze nieuwe school schoenen nodig hebben. Dit is nogal specifiek aangezien het onder het school uniform moet passen. Vandaar dat we ons op deze plek bevinden. Ik neem Sarah aan de hand, om er zeker van te zijn dat ik haar niet kwijt raak en ik verlies Levi niet uit het oog. Bespeur ik daar een gevoel van ‘onveiligheid’ bij mezelf? Dit is immers een gebied waar je liever niet komt als blanke.
Maar ja, zonder passende schoolschoenen mogen de kids niet naar school. Toch maar doorlopen en af en toe de mensen groeten in hun eigen taal. Dat helpt, mij… denk ik… Het is confronterend om te beseffen hoe onveilig ik me voel, dat jaar weg zijn heeft toch echt wel impact gehad. We wennen langzaam weer aan de andere kant van de wereld. Confrontaties zoals deze horen daar ook bij. De westerse wereld en de Afrikaanse wereld zijn niet te vergelijken. We zijn weer vreemdelingen in ons eigen thuis.
De kids lopen even later trots met hun nieuwe schoolschoenen de winkel uit, klaar om weer te beginnen op school. Sarah weer aan moeders hand en Levi in mijn kielzog. Veilig in de auto weer, terug in het verkeer waar iedereen zomaar over straat loopt.
En een wonder geschiedde…. en we danken de Heer!
Enkele maanden geleden hielden we het bijna niet voor mogelijk. Zouden we uberhaupt nog een visum kunnen krijgen? Eerlijk gezegd hadden ze ons verteld dat er geen vrijwilligerswerk visa meer zou zijn… en dan toch!
Afgelopen vrijdag, na nogmaals een erg spannende dag, hadden we dan toch op eens onze paspoorten met visa terug. Net op tijd, want aankomende dinsdag is onze vlucht terug naar huis. Tjonge, in de afgelopen dagen waren er toch weer heel wat scenario’s door het hoofd gegaan. Wat las het niet lukt? Moeten we de vlucht nog een keer verplaatsen? Wat we ook probeerden, we kregen geen antwoorden vanuit de ambassade… en toen opeens, met klein geloof als en mosterdzaadje, toch maar afgereisd naar Den Haag, en terug gekomen met een 3 jaar visa voor het hele gezin.
We zijn overweldigd! Blij en emotioneel! Nederig en verrast!
Aan God alle eer! Wij weten dat dit een gebedsverhoring is! We mogen weer terug naar Melusi voor nog eens drie jaar! Dank U!
