Dit is het verhaal van Siyabonga uit Kwasithole (voor privacy reden hebben we zijn echte naam niet gebruikt)
“Ik ben Syabonga en ik ben 13 jaar. Ik woon samen met mijn oma, mijn moeder, en mijn neven en nichten. Ik weet niet wie mijn vader is, ik heb hem nooit gekend. Wij wonen dus met zijn 6-en in een mooi stenen huis. Omdat mijn moeder werkt als lerares zo’n 80 kilometer hier vandaan, woon ik dus bij mijn oma. Zij zorgt voor mij. Ik heb een kleine kamer welke ik samen met mijn neef deel. Wij houden geiten en hebben in onze tuin wat mais geplant. Soms moet ik na schooltijd water halen, en dat is best zwaar werk .Elke dag ga ik naar Dundee Hogeschool, waar ik nu in de tweede klas zit. Soms ga ik er lopend na toe, een wandeling van 8 kilometer.
Op een dag – nu 4 jaar geleden, ik was toen 9 jaar – zag ik een keer een hele groep kinderen spelen op het veld beneden in het dal. Ik was nieuwsgierig en omdat ik wel van spelen houdt, ben ik naar het veld gekomen. Elke vrijdagmiddag was er ‘Kidsclub’ en ik vond het erg leuk. De spelletjes, het zingen, de verhalen, het boeide me allemaal. Ik leerde veel over Jezus en ik begreep de verhalen goed. Dan, plotseling, stopte de Kidsclub zomaar.
Een paar jaar later begreep ik van mijn vriend dat er een tienergroep is, waar ze ook de verhalen van Jezus vertelde. Hier bestuderen wij de Bijbel, zingen we Engelse aanbiddingsliederen, en bidden we samen. Ik leerde zoveel over Jezus, dat ik nog niet zo lang geleden Hem heb aangenomen als mijn persoonlijke Verlosser. Toen ik hoorde dat er een doopdienst zou worden gehouden eind April, wist ik dat ik hier deel van uit wilde maken. Op 27 April heb ik me laten dopen. Twee weken geleden heb ik ook deelgenomen aan een tienerkamp op Melusi missie. Ik had zoveel plezier, en ook heel veel geleerd over de keuzes die ik in mijn leven mag maken. Ik weet dat God een plan voor een ieder heeft, en dat Hij zojuist met die van mij is begonnen.”
Langzamerhand…. of beter gezegd…. heel snel krijgt “ons droomhuis” in Zuid Afrika steeds meer gestalte. In februari hebben we besloten om definitief ons eigen huis te gaan bouwen op Melusi. 3 maanden later is de fundering gelegd en worden de binnenmuren gebouwd! Binnen nog eens 3 maanden moet het huis helemaal klaar zijn! Tja, dat gaat best snel! Hieronder vind je een foto album van de bouw werkzaamheden.
Het missie leven gaat vaak samen met bezoekers of met mensen die voor een bepaalde tijd bij ons zijn. Afgelopen week stond in het teken van een komen en een gaan. Om met het laatste te beginnen… Na anderhalf jaar is onze buurvrouw, fietsmaatje, rechter- (of linker-)hand, nanny, mede-Nederlander, maar vooral hartsvriendin Brandien vertrokken naar Nederland. Oorspronkelijk zou ze in januari vertrekken, maar het was voor haar in december duidelijk dat ze er nog een paar maanden aan vast moest plakken. Maar na veel gezellige tijden en met een lach en traan moesten we afgelopen donderdag toch echt afscheid nemen van Brandien. Het is dan nu ook met recht stil in het huis. Of Brandien terug komt? We weten het niet, en houden er het liefst nog maar geen rekening mee. De komende maanden gaat Brandien ook verder onderzoeken wat God’s verdere plan voor haar leven is… Voor haar afscheid hebben wij een filmpje in elkaar gezet, met een aantal van haar beste hoogtepunten.
Dan het komen! Afgelopen week mochten we ook de Van Bruggen familie begroeten. Deze hartelijke familie komt uit onze gemeente Eglesia in Apeldoorn. We hebben ze veel kunnen laten zien, zoals onze outreach programma’s, de kinder- en tienerclubs en natuurlijk alles wat er gebeurd op de missie. Wij zijn ook nog een ochtend naar een project geweest van een Lutherse kerk, waar 800 vrouwen in de omgeving een extra bijverdiensten krijgen door het maken van schalen, mokken en lampekappen van ijzerdraad en handwerk met kralen. Een heel bijzonder project, waarbij gelijktijdig ook het evangelie wordt verkondigd. Na afloop van deze 5 dagen bezoek was het voor hen, maar ook voor ons, indrukwekkend om te zien hoe het team en wijzelf ingezet mogen worden om God’s onvoorwaardelijke liefde uit te mogen dragen. Het heeft diepe sporen achtergelaten.
Afgelopen twee weken hebben we mogen genieten van een Australisch team dat hier bij Melusi op bezoek kwam. Ze hadden het doel om een verwaarloosd gebouw op de missie te veranderen tot een training- en vaardigheidscentrum, voor houtwerk, metaalwerk en automonteur. Naast het harde werken hieraan, hebben we hen ook mee kunnen nemen naar allerlei leuke activiteiten, en de dagelijkse bedieningen (kidsclubs, outreaches, etc) die we hier doen. Naast gezelligheid, was het een bijzondere ontmoeting, en hebben we vele vrienden gemaakt. De connectie die bestaat tussen enerzijds Melusi en de History Makers Church in Bendigo Australie, zal zeker in de komende maanden en jaren verder worden verdiept, en kan niet anders gezien worden als een door God gegeven connectie.
In de 2 weken dat ze hier waren hebben ze het gebouw bijzonder snel opgeknapt. In die periode is ook besloten om het gebouw te gaan gebruiken als het nieuwe kerkgebouw, om zo het oude kerkgebouw te gaan gebruiken als Kids Centre: een bijzondere inloop faciliteit om de kinder- en jeugd ministries een ‘boost’ te geven! Heel bijzonder hoe God in tijd een visie kan bijsturen! Nu… dat betekent niet dat de training- en vaardigheidscentrum van de baan is… nee integendeel, hiervoor gaat een gloednieuw gebouw komen, welke we in samenwerking met onze Australische vrienden gaan opzetten! Een nieuwe, misschien wel grotere uitdaging!
Deze bezoekers hebben een speciaal plekje in ons hart gekregen. We weten zeker dat we een aantal van hen zeker gaan terugzien. Ook zij hebben Afrika in hun harten gesloten! Het was een bijzondere bemoedigende tijd. Dat de Heer ze rijkelijk mag zegenen!
Al enige tijd zien wij onder de tieners hier in de omgeving een ontzettende honger naar Gods liefde en genade. Samen met Brandien – een andere Nederlandse vrijwilliger hier – gaan we er regelmatig op uit om bijbelstudies te geven aan de tieners. Dit zijn vaak fundamentele onderwerpen, zoals verlossing, vergeving, ons zondige natuur, de betekenis van Jezus’ dood en opstanding, de doop en avondmaal, etc. Gepassioneerd komen de tieners naar deze bijeenkomsten toe, en soms moeten zij hier een behoorlijk eind voor lopen.
De afgelopen weken zagen we al dat er een opwekking gaande was. Vele tieners gaven hun hart aan Jezus. Datgene wat maanden is gezaaid, konden we afgelopen zaterdag oogsten. In samenwerking met een lokale kerk en voorganger, hebben Brandien en ikzelf een doopdienst georganiseerd. Eerst dachten we dat we zo’n 5-6 personen misschien mochten dopen. Uiteindelijk bleken dit er 25 te zijn!!!! Van deze 25 personen, waren maar liefst 15 van onze tieners!!! Jong als dat ze zijn, ze gaven allemaal te kennen dat ze voor Jezus willen gaan en dat zij hun leven om Hem centraal willen stellen. Wat een getuigenis.
In het zwembad waar enkele maanden geleden Brandien zelf nog gedoopt mocht worden, was het nu weer feest! Deze keer mochten Brandien en ikzelf – samen met de voorganger – deze mensen dopen! Wat heeft God geweldig in de harten van mensen hier gewerkt. Het deed ons wel beseffen dat het Zijn Werk is en dat Hij een groter plan heeft. Het was een bijzondere mooie bijeenkomst!
Uiteindelijk zie je, datgene wat je zaait, zul je eens een keer oogsten! Wat een geweldige oogst dit was!
Afgelopen week was er toch een met veel hoogtepunten. Vorige week woensdag was Elske jarig, en dit hebben we in bescheiden groep gevierd, vooral, omdat heel veel team leden op vakantie waren.
Afgelopen vijdag is er weer een Nederlandse vrijwiligger bij ons in het team bijgekomen. Hij heet Wilbert en is 19 jaren jong. Bijzonder is toch wel hoe hij bij Melusi terecht kwam, door maar liefst (en niet geheel ongevaarlijk) taxibusjes te nemen om naar Dundee te komen. Het laatste stukje heeft hij gelopen. Hij verraste ons met een aantal lekkere Nederlandse dingen, zoals stroopwafels, hagelslag en drop!
Afgelopen weekend hadden we weer een tienerkamp, deze keer de jongens van Lindelani. Aan het begin zag Daniel hier best tegenop. Hij kende deze groep niet erg, en het leek er vanaf het begin op dat het maar een heel klein groepje zou zijn. Uiteindelijk kwamen er vrijdag 16 jongens, en was het een geweldig weekend. God Geest was echt aan het werk, en alle 16 jongens wilde Jezus verder leren kennen en Hem als persoonlijke Verlosser aannemen. Echt supergaaf dus weer.
Na het weekend – tijdens een bezoekje aan het postkantoor – bleek er een mooi pakket voor ons te liggen, met allerlei leuke kadootjes en lekkere Nederlandse dingen: de kers op de toch al mooie taart!
We hebben voor de koude Paasdagen een nieuwe nieuwsbrief in elkaar gezet. Heerlijk voor bij de open haard met warme chocomel. In 3 maanden tijd is er al weer zoveel veranderd en gebeurd, dat het geen enkele moeite kost om een nieuwsbrief in elkaar te zetten. We houden jullie graag op de hoogte!
Weet dat Jezus leeft! Elke dag mogen wij hiervan getuigen zijn! We hopen dat deze nieuwsbrief weer zal inspireren, bemoedigen en informeren.
Gods zegen en warmte toegewenst voor deze Paasdagen!
En daar ga je dan, op naar de kust, auto volgeladen, Brandien mee, uitgelaten sfeer, een publieke feestdag en een heerlijk weertje…. Alle ingrediënten zijn in huis voor een heerlijk weekendje zon, zee en strand. Totdat… je in het hart van Zulu-land rijdt en opeens je versnellingen niet meer werken. Je parkeert de auto aan de zijkant van de weg en je ziet dat alle hydraulische vloeistof eruit gelopen is. Op dat moment gaan er heel veel gedachtes door je heen, en de andere gedachtes van een lekker weekendje zon, zee en strand vervliegen opeens heel snel. Wat nu? In ‘the-middle-of-nowhere’ sta je dan met een kapotte auto, in dit geval onze Landrover. Tijd om te bidden voor een wonder!
Een half uurtje later komt dit wonder als we eerst een aantal tieners aanspreken die gelukkig goed engels kunnen en ons helpen met een pick-up truck chauffeur die alleen maar Zulu spreekt. Hij wil ons wel trekken naar het dichtstbijzijnde dorpje en Shell garage. Na een paar kilometer blijkt dat deze garage letterlijk onbemand is, dus zijn we niets geholpen. We vragen daarom of hij ons misschien wil helpen ons naar Stanger te trekken (zo’n 40 kilometer verder) voor een mooi bedrag. Dat wil hij gelukkig wel doen. Onderweg maken we onze afwegingen en bedenken dat als wij in Stanger verblijven we alsnog accommodatie mogen betalen. Waarom bieden wij hem niet nog een beetje extra geld aan en vragen we hem of hij nog 30 km verder wil trekken, naar onze eindbestemming Salt Rock. En na amper overwegen doet hij dit voor ons en worden we gedropt bij de kleine supermarkt daar. Dus maar snel even eten inslaan en opeens staat daar de tweede engel! Deze, met de naam Arthur, vraagt of alles goed met ons is en of hij ons kan helpen. Uh jawel, wij hebben een strandhuis welke we mogen gebruiken bovenop de berg, maar die eerste truck ging dat nooit redden… kan hij ons misschien met auto naar boven brengen. Arthur beschikt over een Landrover Discovery 4, een gloednieuwe, en met een 4WD is dit dus geen probleem. Iets later dan gepland zijn we dus gewoon in ons strandhuis, met een kapotte auto voor de deur. Wat zijn we blij!
De volgende ochtend direct maar met de garages bellen. Geen verbinding! Netwerk ligt eruit. Dus maar even onze reddende engel bellen: Arthur. Ja, hij kan ons ook wel slepen naar een garage in de omgeving. We kiezen ervoor om naar een goede garage in Ballito te gaan, maar onderweg breekt al snel de kabel. 10 meter verderop breekt de kabel weer en nauwelijks 100 meter verderop opnieuw. Nu hebben we een schroevendraaier nodig om de kabel los te trekken, dus loop ik naar een benzinepomp waar de auto precies voor staat. Zij vertellen me dat de workshop achter de benzinepomp wel schroevendraaiers heeft. Daar aangekomen zie ik een wat oudere man werken aan een Landrover! En laat ik nu een probleem hebben met mijn Landrover! Ik vraag hem netjes of hij misschien mij kan helpen en dat wil hij. Nu de garage staat naast het strand, nog geen 15 minuten lopen van ons strandhuis. Hoe heerlijk: wij konden gewoon naar het strand gaan en naar boven en beneden lopen, terwijl ondertussen de auto gerepareerd wordt. Zaterdagmiddag kregen we dan ook te horen dat we de auto konden ophalen en met nog twee dagen van het lange weekend over, genoeg tijd om nog wat leuke dingen te doen. En of we dat gedaan hebben!
Maandagmiddag was het tijd voor de terugreis. Door stevige regenbuien waren we al snel weer in de buurt van Dundee. Maar helaas, 60 km voordat we terug zijn bij Melusi begeeft de versnellingsbak het weer en is weer alle hydraulische vloeistof eruit gelopen. En tja, ook deze keer was het weer midden in Zululand. Misschien wil God duidelijk maken dat we in het hart van Zululand moeten gaan werken :-). In ieder geval, het huilen stond me nader dan het lachen. Gelukkig was Peter Hambidge van de missie bereidt om naar ons toe te rijden en ons naar huis te slepen. Nog nooit zo weinig benzine gebruikt tijdens een vakantie trip!
Om het bovenstaande verhaal nog wat op te vrolijken, nog een paar kiekjes van deze bijzondere vakantietrip!
Na een drukke periode van het opstarten van twee nieuwe bedieningen (tienerkampen en zondagsschool), alsook alle regelwerk rondom het bouwen van ons huis, gaan we aanstaand weekend lekker genieten van een lang weekendje weg. Via de lokale dokter hier kunnen we hun vakantiehuisje in, en dus vertrekken we donderdagmiddag naar de kust om maandagmiddag weer terug naar Melusi te gaan. Donderdag is hier ook een feestdag, dus heel veel gewerkt wordt er deze dag niet. Het leuke is dat het een Nederlands weekendje wordt, omdat Brandien met ons mee gaat. Even lekker de batterijen weer opladen en weer wat extra gezinstijd!
Hadden we vorige week nog de primeur dat op Melusi tienerkampen voor werden georganiseerd, een week later hebben we ook de deuren voor de zondagsschool van Melusi Fellowship geopend. Het is al behoorlijk wat jaren geleden dat er een zondagsschool was hier. Onder de naam Melusi Kidz is daar weer nieuw leven in geblazen. We maken gebruik van het iVangeli programma, speciaal gemaakt voor de kinderen van Zuid Afrika. Op de eerste zondag hadden we maar liefst 27 kinderen, verdeeld in drie groepen. Een korte fotopresentatie geeft een beeld van deze eerste zondag.
