Tienerkamp “Living Your Dream”

Met het thema “Living Your Dream” hadden we afgelopen weekend een tienerkamp, met 15 meiden uit twee townships. Een combinatie van veel lol, leuke spelletjes, goede studies en een worship night zorgde voor een gigantische sfeer. Alle meiden hebben in dit weekend Jezus aangenomen, en dat niet alleen zij geven ook aan een verschil te willen maken in hun eigen familie en gemeenschap! Hoe geweldig!

Volgende maand staan de jongens op het programma! Dat wordt pas een uitdaging 😉

Home » Tienerkamp "Living Your Dream" » Tienerkamp Maart 2013
No albums or photos found matching your search criteria.

 

Een eigen huis, een plek onder de zon….

Iedereen kent deze titel wel naar aanleiding van het liedje van Rene Froger. Hoewel het liedje ons gestolen kan worden, wordt het bovenstaande toch behoorlijk realiteit voor ons. Zon schijnt hier bijna elke dag wel (tot soms vervelends aan toe), en nu lijkt het erop dat er ook een eigen huis mag gaan komen.

Besluit

Het belangrijkste nieuwsfeit is wel dat wij eind januari hebben besloten om serieus werk te maken van het bouwen van een eigen huis hier op Melusi. God heeft duidelijk tot ons hierin gesproken, en we willen hierin Zijn stem verstaan. We begrijpen dat het voor ons ook niet eenvoudig is om iedereen mee te kunnen nemen in dit langdurige proces, waarin wij tot dit besluit zijn gekomen. Toch willen we ons hier heel graag voor inzetten. In deze blog hebben wij uitgeschreven waarom wij denken dat God dit van ons vraagt. Maar mogelijk heeft u vragen, advies of opmerkingen! Wij willen u zeker vragen deze te stellen, om zo nodig hier gepast op te antwoorden. Belangrijk is te weten dat God ons heeft voorzien in de financiële middelen, onder andere door een mooie belasting teruggave en een sterke Euro-Rand koers. Het bouwen van dit huis zal worden gedaan uit onze eigen spaar reserves uit onze werkverleden.

Waarom?

Al enige tijd hebben wij het op ons hart om een huis te bouwen. Hier hebben we al over geschreven in een blog in november en in januari. Wat is dan voor ons de belangrijkste reden om een huis te bouwen?
1) we ervaren heel duidelijk dat God dit mogelijk maakt;
2) het is op langere termijn financieel gunstiger, we hoeven namelijk geen huur meer te betalen;
3) we hebben een plek dat we eindelijk ‘thuis’ mogen noemen;
4) een eigen plek zorgt voor meer stabiliteit van waaruit wij ons dagelijkse werkzaamheden bij Melusi mogen gaan doen;
5) er is een tekort aan gezinshuizen hier op Melusi.

Gods stem

In januari hebben wij een gebedsweek gehouden om hierin ook Gods stem te verstaan en daar is het volgende uit gekomen:

a) Wij hebben God gevraagd dat, als het Gods wil is om het huis te bouwen er een gat overbrugt dient te worden van 20.000 euro om een huis te kunnen realiseren. Daarnaast hebben wij gebeden dat de koers van Euro-Rand naar 1 op 12 mag gaan (ruim 20% meer als dat wij vertrokken naar NL) en dat de aandelen ARCADIS naar 20 euro mogen (ruim 30% meer als toen wij vertrokken naar NL.).God heeft in die week in Januari dat wij hebben gebeden specifiek voorzien! Die 20.000 euro is overbrugt, de koers is naar 1 op 12 gegaan (tijdens de gebedsweek nog met ruim 10% gestegen), en de aandelen zijn nu 20 euro (tijdens de gebedsweek nog met ruim 15% gestegen).

b) Daniel heeft een tekst op zijn hart gekregen, waar hij geen weet van had. Behalve dat het 66:1 was. Dus nadat ik Jesaja opende stond er dit in hoofdstuk 66 vers 1: “This is what the Lord says: ‘Heaven is my throne, and the earth is my footstool. Where is the house you will build for me? Where will my resting place be?…. ” Natuurlijk is dit geschreven in een hele andere context, en gaat het hier om Gods huis (de tempel). Maar wat ons hierin zo typeert is dat wij dit huis (niet alleen) voor onszelf bouwen, maar tot eer van Gods Koninkrijk. Heaven is my throne, and the earth is my footstool.

c) Op 31 december om 16.00 uur s middags is van ons vorige huis op de missie, het dak eraf gewaaid. Nu, natuurlijk is dat een ‘incident’ en kan het allemaal ‘toevallig’ zijn. Maar wat wel heel vreemd is, is dat het precies ons appartement betreft. Het naastgelegen washok heeft nog gewoon een dak. Echt letterlijk ons hele appartement is dakloos. Toch is dit niet de eerste keer dat er iets rondom onze aankomst of ons vertrek speelt. Toen we in mei 2010 terug gingen naar Nederland stortte voor ons een vliegtuig neer. Wij hebben dit – tezamen met Daniels fietsincident in Duitsland – wel als een teken gezien dat Gods een plan met ons heeft wat nog niet vervuld is. Op basis van onder andere deze tekenen en enkele andere bevestigingen hebben wij besloten terug te gaan naar Melusi voor lange termijn. Bij directe terugkomst hebben we sterk ervaren dat de ‘tegenstander’ geprobeerd heeft om ons van slag te krijgen door ons alle drie behoorlijk ziek te laten worden. Levi in het bijzonder, en ondanks de extra ‘stress’ in die periode, waren we des te meer overtuigd dat we op God mogen vertrouwen. Het incident nu met ons dak laat ook iets zien. Waarom vlak voor onze terugkomst (4 dagen later zouden we terug zijn in ons huisje)? Waarom precies ons huis? Waarom waren wij niet in het huis met misschien alle gevolgen van dien? Ondanks dat we ons in dat huis ons ‘thuis’ voelde, zijn we ervan overtuigd dat God ons duidelijk maakt dat dit niet het huis is wat hij voor ons op dit moment voorziet. Daarnaast spelen er andere redenen hierin ook een rol: 1) wij zijn er beiden van overtuigd dat het niet een heel veilig huis is, oa vanwege dit incident, maar ook omdat het dak uit ijzeren golfplaten bestaat, en 2) het huis zou voor een tweede kind toch echt te klein zijn.

d) Het laatste wat in onze gebedsweek ook nog speelde is dat op de zondag ochtend, toen wij in de gemeente waren, er een duidelijke boodschap was uit Deuteronomium. Het ging erover dat Gods volk niet op de berg moet blijven dwalen, maar ons om te draaien en ons tenten op te nemen, het beloofde land in te gaan en dit tot bezit te nemen. Nu, niet geheel toevallig kan je dit op ons leven leggen: blijf niet ‘dwalen in NL, draai je om (stop met je werk en volg je roeping), neem je tent op (pak je boeltje), ga naar het beloofde land (je roeping, voor ons Dundee/Melusi) en neem dit tot je bezit (maak het je eigen – en wees een reukwerk voor andere mensen). Natuurlijk, als je wilt hoef je deze metafoor niet te zien, maar voor ons sprak dit beiden wel heel erg aan.

e) We hebben het idee dat God ons een stap dieper wil meenemen in het vertrouwen op Hem, de laatste weken zijn er veel teksten op ons pad gekomen die spreken over vertrouwen op God alleen, en niet in andere zaken. Dit deed ons beseffen dat we deze stap echt in vertrouwen mogen zetten, hoe spannend het ook is, wetende dat God ons niet in de steek laat. Tot nu toe hebben we altijd geweten geld achter de hand te hebben, wat op zich heel goed is, maar het is alsof God ons uitdaagt om niet alleen op onze financiën te vertrouwen maar meer op Hem. Dit kan erg naïef en onverantwoordelijk overkomen als je het zo leest maar bedenk dan alsjeblieft dat dit een diep geestelijk proces is waar we doorheen gaan, wat voor ons enorm spannend is (net als onze keuze om het zendingsveld op te gaan). Dit is de volgende stap die we mogen zetten. Wetende dat God ons draagt en onze paden voorbereid.

f) Het belangrijkste: we hebben innerlijke rust met dit besluit.

Toekomst

Een huis bouwen in Zuid Afrika is goedkoop. Ook gaat het relatief snel. Het zou zo maar kunnen dat we in Augustus van dit jaar al verhuizen naar onze nieuwe huis. Voor ons in het belangrijk dat wij bouwen in Gods Koninkrijk. Een onderkomen is handig, maar we weten dat onze toekomst alleen in Gods handen ligt. We voelen ons gezegend dat we zo op God hierin mogen vertrouwen.

Liefs,

Daniel, Elske, Levi en Sarah

 

Tieneropwekking deel 2!

Afgelopen vrijdagmiddag was een druk middagje. Eerst naar Lindelani kidsclub waar ik samen met Londiwe (onze vertaler die ook in Lindelani woont) een tienerclub hield. Ongeveer 20 tieners waren hier en ik mocht hen vertellen over dopen.

Een uurtje later was ik samen met Brandien bij de andere tienerclub in Kwasithole, waar zo’n 25 tieners waren. Ik heb al eerder over deze groep verteld en laten blijken dat een tieneropwekking aanstaande is. Afgelopen vrijdag vertelde Brandien en ik over ‘salvation’, onze verlossing door het werk van Jezus aan het kruis. Ook de doop kwam hier naar voren. In de tijd van praise en worship hebben we de tieners uitgenodigd om ook Jezus als hun persoonlijke Verlosser aan te nemen. De helft van de groep antwoordde hierop. Wat een bijzonder feest! Ook hebben enkele tieners vragen gesteld of ze zich kunnen laten dopen. Hier willen we zeker op ingaan, dus aanstaande zondag gaan we hun kerk bezoeken in Kwasithole en ook praten met de voorganger. God is hier aan het werk, en dat is bijzonder om te zien! Laat de eerste tienerkampen maar komen. Nog twee weken!

 

Op gamedrive…

Een van de mooie bijkomstigheden als je in een land als Zuid Afrika woont, is de schitterende natuur. En daar genieten we soms erg van. Afgelopen zondag zijn we een heel dagje naar een gamepark geweest, samen met de familie Braun – een Duitse familie die nu anderhalf jaar op Melusi wonen. Zij gaan binnenkort weer terug naar Duitsland voor een tijdje, maar hadden nog niet of nauwelijks wilde dieren gezien. Elske en ik hadden ook wel zin in een uitje, dus met zijn 8-en in 1 auto en hupsakee, na imfolozi gamepark (zo’n 2 uur rijden). Het resultaat mag er wezen… Van de Big5 weer 4 gezien, en daarnaast een heleboel schitterende foto’s. Beoordeel zelf maar!

Home » Op gamedrive... » Gamedrive with Brauns
No albums or photos found matching your search criteria.

Lesotho Outreach

Nog geen maand weer terug bij de missiepost en direct alweer op een outreach naar Lesotho? Tja, soms komt dat zo uit. De missiepost die we regelmatig bezoeken in Lesotho ligt namelijk op 3200 meter hoogte en is eigenlijk vooral in de zomertijd goed te bereiken. Je moet je voorstellen dat ook in de zomer de gemiddelde dagtemperatuur niet boven de 20 graden uitkomt, en de nacht temparatuur in de zomer ongeveer 5 graden is! In de winter is het vooral sneeuw en ijs, met de daarbijbehorende temperaturen.

In Lesotho werken Martin, Terry en Jessica Vorster. Zij zijn daar met een roeping om de lokale Lesotho bevolking (vooral schapen herders) te vertellen van God’s liefde en de hoop die wij hebben in Jezus Christus. Daarnaast hopen ze in de toekomst ook lokale mensen toe te rusten. Op dit moment is hun focus om ‘self-sustaining’ te zijn, dus alle focus is op landbouw- en veeteelt. En op 3200 meter hoogte gelden er hele andere wetten. Het moge duidelijk zijn: deze mensen zijn echte pioniers, soms behoorlijk afgesloten van de ”echte wereld”. Deze “echte wereld” ligt ook snel 2 uur van hen vandaan.

De lokatie van deze missiepost – genaamd Carmel – is ook behoorlijk uniek. Via Underberg in Zuid Afrika gaat de rit via de beruchte en beroemde Sani Pass (2800 meter) naar Lesotho. Eenmaal boven moet nog een bergpas (Black Mountain Pass, 3250 meter) worden overwonnen. Hun missiepost ligt net achter deze bergpas, ruim anderhalf uur van de eerste echte plaats in Lesotho, Mokhotlong.

Melusi heeft met 5 mensen Carmel bezocht. En omdat mijn auto een 4WD is, was ik aangewezen om deze bemoedigings-trip in goede banen te leiden… vooral over de twee bergpassen. Samen met Brandien, Lynn, Jonas en Lindiwe hebben we deze trip mogen maken. Samen met Brandien heb ik nog twee mountainbike tochten gemaakt. En op ruim 3000 meter hoogte is dat een behoorlijke opgave! Een andere opgave is om zinken golfplaten op een koeieschuur te plaatsen, zeker wanneer er een stevig briesje waait. Maar naast alle natuurschoon, praktisch werk, stevige eten, was vooral het gezelschap (fellowship) wat deze outreach weer tot een succes maakte.

Home » Lesotho Outreach » Lesotho Outreach
No albums or photos found matching your search criteria.

Tiener opwekking!

Nee, dit gaat niet over de jaarlijkse opwekkingsconferentie in Biddinghuizen, maar over de tienergroep in Kwasithole. Sinds maart 2012 heb ik deze groep overgenomen van een Koreaans teamlid. Vaak waren er een handvol jongeren, meestal enkele oudere jongens. Zij vormden de kern van de groep. Zij zijn oprechte en leergierige christenen, en bidden en zingen vurig. In deze tijd baden we vaak dat er een opwekking mocht komen in Kwasithole. En langzamerhand werd de groep steeds wat groter. Vlak voor mijn vertrek naar Nederland in september, heb ik de groep aan Brandien overgedragen, een Nederlands teamlid. Ondertussen was de groep uitgebreid naar zo’n 12 tot 15 deelnemers.

Afgelopen vrijdag was ik weer eens terug bij de tieners. Ondertussen is Brandien hun tienerleider geworden en wat een bijzonder werk heeft zij gedaan onder de tieners. Er komen nu tussen de 25 en 30 tieners. De aanbiddingsliederen worden vol meegezongen (ondanks dat vele van hen nauwelijks engels kunnen). Afgelopen vrijdag hadden we als thema: “Wie is Jezus” en hebben we onder andere samen een film over het leven van Jezus gezien. Het raakte hen! Daarna zijn ze in goepen voor elkaar gaan bidden. Wat gaaf om te zien hoe de Heilige Geest onder deze jongeren werkt.

Je snapt wel dat ik aan uitkijken ben naar het moment dat we tienerkampen gaan organiseren met onder andere deze jongeren. Het eerste weekend staat al gepland in maart! Aanstaande maandag zullen we gaan besluiten of we zullen starten met deze ‘nieuwe ministry’. Bid dat dit, tezamen met de tienerclubs, mag zorgen voor een opwekking onder de tieners van Dundee en omgeving!

Nog enkele foto’s en een filmpje van de laatste tienerclub:

Home » Tiener opwekking! » Kwasithole Teenagers
No albums or photos found matching your search criteria.

 

 

To build or not to build, that is the question!

De afgelopen dagen zijn we wel even terug gezet wat een effect het op je heeft als het dak van je appartement wordt weggeblazen. Niet alleen hadden we een hele week nodig om zoveel mogelijk alles op te ruimen, opnieuw in te richten en een plekje te geven; ook is er het besef dat opnieuw verhuizen in korte tijd toch ook wel veel met je doet… Er is geen besef meer van een echt ‘thuis’. Het lijkt dus ook niet waarschijnlijk dat wij weer snel terug zullen verhuizen na reparatie van het dak. Maar wat dan wel?

Onze droom is al een tijdje om een huis te bouwen hier op Melusi. Om verschillende redenen: 1) we ervaren heel duidelijk dat God dit van ons vraagt, 2) het is op langere termijn financieel gunstiger, 3) we hebben een plek dat we eindelijk ‘thuis’ mogen noemen, 4) een eigen plek zorgt voor meer stabiliteit van waaruit wij ons dagelijkse werkzaamheden bij Melusi mogen gaan doen, 5) er is een tekort aan gezinshuizen hier op Melusi.

Toen we naar Nederland vertrokken hadden we deze droom al op papier gezet, door middel van een bouwtekening. Toch wisten we wel dat we nog een groot financieel gat te overbruggen hadden. Het bijzondere is dat God hierin heeft voorzien, door onder andere een gunstige koerswisseling (Euro versus Zuid Afrikaanse Rand) en een meevallende belastingteruggave.

Wat houdt dit nu in? Deze week zullen Elske en ik gaan bidden om ook Gods weg hierin te zoeken of we mogen bouwen of niet. De signalen staan misschien wel op groen, maar verstaan wij hierin ook Gods stem, of zijn het onze eigen (misschien wel begerige) verlangens. We bidden om duidelijkheid wat God voor ogen met ons heeft… Bid u met ons mee?

Geland… in Melusi

Hoi Allemaal,

Wij zijn weer thuis, en toch ook weer niet! Na een behoorlijk goede reis, zijn we nu aan het settelen op Melusi. Gek genoeg in een ander huis, omdat ons dak van ons huisje er vorige week is afgewaaid. Het is dus even wennen, en we zijn bezig ons huisje nu gezellig te maken, op te ruimen, nog meer koffers leeghalen, en natuurlijk de verschillende dozen die uit ons eigen huisje komen… Een behoorlijke klus, dat deze week nog wel even door zou gaan.

De KLM vlucht was weer erg goed. Voor Levi hebben we een bedje op de grond gemaakt, en nadat hij een uurtje toch echt geen zin had in slapen – er is zoveel moois te zien in het vliegtuig – lukte het dan uiteindelijk toch en heeft hij ruim twee uur geslapen…. en dus wij ook! Sarah is heel makkelijk, je legt haar in het bedje, en je ziet af en toe de beentjes en armpjes omhoog komen, maar over het algemeen sliep ze.

In Johannesburg wachtte Michael (zoon van Peter Hambidge) ons op, en na een half uurtje met de auto konden we bij hen tot rust komen en een nachtje slapen. Met zijn 4-tjes op 1 kamer… Levi vond dat natuurlijk wel weer interessant, dus die bleef zo lang mogelijk op. Na een goede nachtrust en een rustige ochtend, werden we rond lunch tijd opgehaald door Peter Kirstein van Melusi… Nog 5 uurtjes met de auto, en we waren thuis.

Daar zagen we allereerst ons weggewaaide dak. Wat een ravage. En heel makkelijk om dit te herstellen wordt het ook niet, omdat stormschade niet in het verzekeringspakket zit, helaas. En de spaarpot van Melusi is ook niet al te groot.

Daarna belandde in wat ons nieuwe huisje zal worden. Levi heeft een grotere kamer nu, en Sarah slaapt bij ons op de kamer. Alles is wel wat ruimer, dus dat is erg mooi! Maar het voelt nog niet helemaal thuis, maar misschien komt dat nog wel.

Vrijdagavond werden we door Brandien en Jacob Jan (een vriend van Brandien die voor een paar weekjes hier bij de missie is) verrast met een Nederlandse braai. Het was wat koud ‘s avonds dus het ijs – als toetje van de avond – hebben we maar overgeslagen.

Zaterdag was de grote opruim, uitpak, inkoop dag…Nu, ‘s avonds, zijn we toch echt bekaf, en beseffen we ook wel dat het geen rustig laatste weekje was. We kijken uit naar morgen, dan ontmoeten we de meeste gemeenteleden hier en is er de officiele welkomstbraai… Drie dagen in Zuid Afrika, en nu al twee braais! Geen slechte score, dacht ik zo!

Een hartelijke groet uit Dundee,

Daniel, Elske, Levi en Sarah

Hello Goodbye…

Onze periode in Nederland is aan het einde. Morgenochtend vertrekken we om 10:10 met KLM naar Zuid Afrika. We vliegen op Johannesburg, waar we ‘s avonds aankomen. Die avond en nacht blijven we bij bekenden in Johannesburg. De volgende dag worden we met onze eigen auto opgehaald door iemand van Melusi. In de loop van vrijdag – Levi’s verjaardag – zullen we dan verder reizen naar Dundee! We kijken er naar uit….

Goodbye: Nu is het tijd van afscheid nemen. Met het mooie geboortefeest, een gezellig oud&nieuw, het vieren van Levi’s verjaardag op nieuwsjaarsdag en zojuist met de familie, hebben we uitgebreid de tijd kunnen nemen om afscheid te nemen. Ons verlof was op het juiste tijd en we zijn echt gezegend.

Hello: Op naar Melusi, waar ik al uit goed ingelichte bronnen heb vernomen dat er een welkomst braai op ons wacht! Mjammie! En ook hebben we begrepen dat door een windvlaag eergisteren, ons huis dakloos is geworden! Gelukkig is er een alternatief woonhuis voor ons. Dus dat zal wel goedkomen.

Hello Goodbye… het is onze tijd om te gaan! Tot volgende keer Nederland!

Liefs,

Daniel, Elske, Levi en Sarah

Om stil van te worden….

2012 zit er bijna op, en tijd om te evalueren, te gedenken, terug te blikken, etcetera.

Wij kunnen toch wel zeggen dat 2012 een rijk gezegend jaar is geweest, met de geboorte van dochter Sarah natuurlijk als hoogtepunt! Maar wat ons nog wel het meest bijblijft van 2012 is de betrokken achterban die wij hebben in Nederland. Niet altijd is het leven in Zuid Afrika rozengeur en ‘zonne’-schijn! Dood, verdriet, armoede, ellende en ziekten liggen hier vaak ‘om de hoek’, en dus worden we er dagelijks mee geconfronteerd. Hoe fijn is het dan om te weten dat wij mensen om ons heen hebben die voor onze bescherming bidden, die ons ondersteunen daar waar mogelijk, die een luisterend oor zijn, die onze verhalen lezen en die ons bemoedigen!

Onze dank gaat dan ook uit naar onze familie, vrienden, thuisfrontcommissie, gemeenteleden, en alle anderen die ons een warm hart hebben toegedragen! Het heeft ons zeker de afgelopen paar maanden doen beseffen dat wij MEER dan gezegend zijn! In overvloed, zoals Jezus in overvloed Zijn zegeningen voor ons doen gelden. Jezus zegt het als volgt in Johannes 10:10: Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben en overvloed hebben (HSV). Wat een voorrecht dat wij daarvan mogen getuigen!

Dan kunnen we maar een ding, en dat is God danken voor wat Hij voor ons heeft gedaan! Al dit is mogelijk door Zijn volmaakte plan! Aan Hem de eer! En dan kunnen wij alleen nog maar stil worden.

We hebben een bijzonder mooi geboortefeest mogen vieren vandaag. Ook het opdragen van Sarah was een geweldig moment en eerbetoon aan onze Hemelse vader! Morgen gaan we Vaassen verlaten – met pijn in ons hart! De uitdaging en roeping van ons leven vraagt om te gaan, en we kijken hier weer erg naar uit!

Bedankt lieve mensen, en een goede en gezonde jaarwisseling!

De vlaggetjes, Daniel, Elske, Levi en Sarah!