Het is weer zover, onze nieuwsbrief is weer uit. Naar drie maanden verlof zijn we weer terug in Zuid Afrika. Hoe onze tijd in Nederland is geweest, kunt u lezen in onze nieuwe nieuwsbrief. U vindt onze nieuwsbrief hier!
We zijn alweer ruim een maand in Nederland, en aan veel dingen zijn we weer aardig gewend. Het afstreeplijstje (oftewel bucket list) met dingen die we nog graag in Nederland willen doen of eten wordt al aanmerkelijk korter. Toch blijft er genoeg over om de komende weken van te genieten.
Ons driemaandelijkse verlof is er eigenlijk om meerdere redenen. Belangrijkste, we verwachten één dezer dagen ons vierde kindje. Sterker nog, vandaag is de uitgerekende datum, en als goede gewoonte van de meeste van onze kinderen, tellen we er nog een paar dagen extra bij. Daarnaast is het ook een tijd om even uit te rusten van nu 7 jaar op het zendingsveld. Al snel kom je tot de conclusie dat het met die rust nog niet meevalt. De eerste 4 weken stond de agenda kneitervol. Want de derde reden voor ons verlof is ook om weer een aantal omstandigheden aan te passen en situaties op te lossen, zodat we weer met een gerust hart het veld op kunnen.
Ik zie je bijna denken: wees eens niet zo vaag! Okay, een kijkje in ons verlof keukentje ;-). De afgelopen maand hebben we vier keer het ziekenhuis bezocht (voor controles van de zwangerschap), een keer gepreekt in Eglesia (linkje is hier), een dag- en een avondkring en een tienerclub bezocht, een TV opname gehad bij Family 7, talloze lunch afspraken (niks mis mee hoor :-), een TFC vergadering, een vergadering met onze zendingsorganisatie en onze kerk, een familieweekend (koude kant ;-)), weekendbezoek van een familie uit Duitsland, koffie en avondeten bezoekjes, twee Sinterklaas intochten, een dubbele verjaardagsfeestje van Sarah en Judah, een aantal heerlijke mountainbike tochtjes, wandelingetjes en rondjes hardlopen…. hahaha, ik kan nog wel even doorgaan…. tussendoor nog 2 zieke kinderen thuis gehad, ruim 25 keer op en neer gereden naar de De Sjofar school voor Levi en Sarah (geen straf trouwens, want elke dag is het weer een mooi ritje), een kijk uurtje in de klas gehad, geboortekaartjes gemaakt, adressenbestand bijgehouden en de website van nieuwe informatie voorzien. Ach, je snapt het al: we zitten niet stil! Behalve vandaag: we hadden zowaar niks op ons programma. Behalve een bevalling…. maar die schuiven we nog maar een dagje door!
De laatste VLOG, door Sarah. Tijd om naar Nederland te gaan!
Elke dinsdagavond komen we als connect groep bij elkaar. Hierin nemen we tijd om samen te eten, elkaar beter leren kennen, voor elkaar te bidden en samen de Bijbel te openen.
Elke dinsdag leidt Daniel de Kids Club naar Kwasithole. Op donderdag is een soortgelijk programma in Lindelani. Ondertussen zijn er vele discipelen getraind om leiding te geven aan het kinderprogramma. 4 dagen per week organiseert Melusi zo’n 7 verschillende Kids Clubs in de meest arme gebieden rondom Dundee.
Melusi houdt regelmatig kampen. Deze keer een jongenskamp van 9 en 10 jarigen. Op de achtergrond gaat de estafette gewoon door, natuurlijk.
Deze morgen hebben we een Doopdienst met 13 dopelingen, waaronder 2 tieners. Wat een feest!
Elke zondag komen vele kinderen met de bus naar de Kids Church. Een hele belevenis met ruim 100 kinderen.
Na 7 jaar Zuid-Afrika is één ding wel duidelijk geworden. Het toekomstperspectief voor de jongeren in de townships is niet rooskleurig… en alleen wanneer er echt iets gaat gebeuren op overheidsgebied zal dit niet gaan veranderen.
Veel van onze discipelen zitten gewoon op school. De kwaliteit van het onderwijs is bar slecht in de townships: vaak zijn de leraren afwezig, zijn er geen boeken of faciliteiten. De meeste middelbare scholen hebben geen computers om mee te werken, dus dan gaat iedereen maar naar de bibliotheek, waar 5 computers beschikbaar zijn. Het huiswerk zit vol met spelfouten, de opdrachten zijn erg vaag, en daarnaast zijn er nog regelmatig stakingen, zodat de scholen dicht gaan. Uiteindelijk, mag het een wonder zijn als deze jongeren hun eindexamen halen. In het laatste jaar moeten ze dan ook bijna elke zaterdag en zondag naar school, om de “schade van de afgelopen jaren” in te halen. Ongeveer de helft slaagt voor zijn examen… en dat is met heel veel doorzettingsvermogen. En dan eindigt het vaak daar…. Waarom? Er is geen geld om te gaan studeren of om een MBO te doen. Vele jongeren komen uit één ouder gezinnen zonder een degelijk inkomen. Ook het vinden van een baan is niet makkelijk. Via Siyasebenza helpen wij een behoorlijk aantal mensen aan een baan…, maar helaas is er ook in Dundee te weinig nieuwe economische ontwikkelingen, om iedereen aan een baan te helpen. En dus houdt het voor velen op. De jeugdwerkloosheid is ook ongeveer 50% en dat zie je terug wanneer je overdag door de straten van de township heen rijdt.
Aan het andere kant van het spectrum zitten het goed georganiseerde en dure private onderwijsinstellingen. Afgelopen maand hebben we er één bezocht, ongeveer 2 uur rijden van Dundee. Het slagingspercentage is veelal 100% en bijna 90% van de studenten daar gaat studeren aan één van de top universiteiten. Tegenwoordig is dat wel een gemêleerde gemeenschap, dus zowel blanke, zwarte als Indische studenten. De toekomst ziet er goed uit voor hen. Is het niet in Zuid-Afrika, dan toch zeker wel in het buitenland.
Dit brengt me op het verhaal van Sandile Khumalo. Een Melusi discipel met een passie voor bakken. Thuis kan hij helaas niet zoveel bakken, maar hij vindt zijn weg wel om een goede oven te vinden. Fudge, koeksisters, taarten, geen probleem. Zijn droom is om de Baking Studio opleiding te doen in Durban (de grote stad 300 km van Dundee). Hij heeft zijn eindexamen niet weten te halen en ja, er is geen geld voor een vervolgopleiding. Zijn passie wordt nu een gebedszaak. Want praktisch gezien is het onmogelijk om deze opleiding te gaan doen. De opleiding, die 1 jaar duurt, kost ongeveer 800 euro. Sandile heeft dat geld niet, en zijn moeder heeft helaas geen baan. Ook het vinden van accommodatie in Durban is mogelijk niet goedkoop. Zoals voor velen van deze jongeren worden dromen vaak geen werkelijkheid. Maar zeg nooit nooit, want bij God is alles mogelijk!
Van links naar rechts: Sandile, Spesihle, Melokuhle
Vandaag is het Elske’s beurt. Als vaste worshipleider van Melusi Fellowship oefent ze bijna elke donderdag avond met het worship team voor aankomende zondag.