Na 7 jaar Zuid-Afrika is één ding wel duidelijk geworden. Het toekomstperspectief voor de jongeren in de townships is niet rooskleurig… en alleen wanneer er echt iets gaat gebeuren op overheidsgebied zal dit niet gaan veranderen.

Veel van onze discipelen zitten gewoon op school. De kwaliteit van het onderwijs is bar slecht in de townships: vaak zijn de leraren afwezig, zijn er geen boeken of faciliteiten. De meeste middelbare scholen hebben geen computers om mee te werken, dus dan gaat iedereen maar naar de bibliotheek, waar 5 computers beschikbaar zijn. Het huiswerk zit vol met spelfouten, de opdrachten zijn erg vaag, en daarnaast zijn er nog regelmatig stakingen, zodat de scholen dicht gaan. Uiteindelijk, mag het een wonder zijn als deze jongeren hun eindexamen halen. In het laatste jaar moeten ze dan ook bijna elke zaterdag en zondag naar school, om de “schade van de afgelopen jaren” in te halen. Ongeveer de helft slaagt voor zijn examen… en dat is met heel veel doorzettingsvermogen. En dan eindigt het vaak daar…. Waarom? Er is geen geld om te gaan studeren of om een MBO te doen. Vele jongeren komen uit één ouder gezinnen zonder een degelijk inkomen. Ook het vinden van een baan is niet makkelijk. Via Siyasebenza helpen wij een behoorlijk aantal mensen aan een baan…, maar helaas is er ook in Dundee te weinig nieuwe economische ontwikkelingen, om iedereen aan een baan te helpen. En dus houdt het voor velen op. De jeugdwerkloosheid is ook ongeveer 50% en dat zie je terug wanneer je overdag door de straten van de township heen rijdt.

Aan het andere kant van het spectrum zitten het goed georganiseerde en dure private onderwijsinstellingen. Afgelopen maand hebben we er één bezocht, ongeveer 2 uur rijden  van Dundee. Het slagingspercentage is veelal 100% en bijna 90% van de studenten daar gaat studeren aan één van de top universiteiten. Tegenwoordig is dat wel een gemêleerde gemeenschap, dus zowel blanke, zwarte als Indische studenten. De toekomst ziet er goed uit voor hen. Is het niet in Zuid-Afrika, dan toch zeker wel in het buitenland.

Dit brengt me op het verhaal van Sandile Khumalo. Een Melusi discipel met een passie voor bakken. Thuis kan hij helaas niet zoveel bakken, maar hij vindt zijn weg wel om een goede oven te vinden. Fudge, koeksisters, taarten, geen probleem. Zijn droom is om de Baking Studio opleiding te doen in Durban (de grote stad 300 km van Dundee). Hij heeft zijn eindexamen niet weten te halen en ja, er is geen geld voor een vervolgopleiding. Zijn passie wordt nu een gebedszaak. Want praktisch gezien is het onmogelijk om deze opleiding te gaan doen. De opleiding, die 1 jaar duurt, kost ongeveer 800 euro. Sandile heeft dat geld niet, en zijn moeder heeft helaas geen baan. Ook het vinden van accommodatie in Durban is mogelijk niet goedkoop. Zoals voor velen van deze jongeren worden dromen vaak geen werkelijkheid. Maar zeg nooit nooit, want bij God is alles mogelijk!

Van links naar rechts: Sandile, Spesihle, Melokuhle