We hebben de afgelopen maand voor een lastige keuze gestaan. Dit jaar zouden we met een kort verlof naar Nederland komen om nieuwe visa aan te vragen. Ondertussen weten we dat alles anders is gelopen met Covid19. Eerst hebben we dit verlof gepland in juni uitgesteld naar augustus. Maar, zoals het nu blijkt kunnen we niet voor een kort verlof naar Nederland. De grenzen van Zuid Afrika zijn al sinds eind maart potdicht en dat zal zeker nog maanden kunnen duren. En de enige manier om het land nu uit te komen is door middel van repatrieringsvluchten.
Zaterdag 8 augustus zitten wij dan, zo de Heer wil, op de repatriëringsvlucht van Johannesburg naar Amsterdam. En zoals het nu lijkt niet voor de korte termijn, maar voor een lang verlof. We willen niet met een verlopen visa in Zuid Afrika verblijven (we hebben eerder gezien dat dit vaak niet goed uitpakte, en mensen voor 5 jaar verboden werden om weer naar Zuid Afrika te gaan). Ook is het beter voor de kinderen als ze een tijdje weer naar school gaan in Nederland. Hier zijn de scholen weer opnieuw dicht gegaan, en de verwachting is dat er dit jaar niet al te veel onderwijs meer wordt gegeven.
Vorige week hebben we de knoop definitief doorgehakt, toen bleek dat er in Zuid Afrika geen verbeteringen op komst zijn. De keuze was niet zo eenvoudig want het betekent ook wel wat: je laat alles achter in Zuid Afrika, je thuis, het team, de mensen die je helpt en dient. We zullen dus ook met een dubbel gevoel in het vliegtuig zitten. En daarnaast, je kan niet toeleven naar een langer verlof. Veel zaken moesten natuurlijk nog geregeld worden. Samen met onze thuisfront commissie hebben we een tijdelijk huis gevonden. We kunnen wel zeggen op wonderbaarlijke wijze. Ook het regelen van de vliegtickets voor de repatrieringsvlucht verliep uitermate gemakkelijk. Ja, alles kost extra, maar we hebben ervaren dat God met ons meegaat. Hij is getrouw!
EN dan…. bij aankomst mogen we eerst twee weken in zelfisolatie in Daniels ouderlijk huis, en daarna zijn we een paar dagen bij Ingmar en Ida Ezinga. Vanaf het laatste weekend van augustus hopen we even twee weken bij te komen van alles en even weg te zijn, om rust te zoeken.
Een lied wat ons de afgelopen maanden bij heeft gestaan is deze: U geeft rust (door alles heen) van gezamenlijke kerken, gezongen tijdens de lockdown: