Deze week realiseerde ik (Daniel) mij dat het precies 10 jaar geleden is geweest dat ik voor het eerst van mijn leven voet op Zuid Afrikaanse bodem zette. En, laten wij eerlijk zijn, Zuid Afrika heeft ons sindsdien nooit meer laten gaan.
Begin april 2004 kreeg ik een telefoontje van de Rotary dat ik uitgekozen was om de Rotary te vertegenwoordigen in District 9250 (oftewel Zuid Afrika, Botswana, Swaziland en Mozambique). Door middel van de zogenaamde Group Study Exchange voor ‘young professionals’, werd er een soort uitwisselingsprogramma gedaan. Een team van 4 jonge ambitieuze mensen gingen van Nederland naar Zuid-Afrika en andersom ging er een team van Zuid Afrika naar Nederland, allemaal tezamen met een teamleider.
Begin mei 2004 zat ik dan ook samen met drie andere teamleden en de teamleider in het vliegtuig naar Johannesburg, niet echt wetende wat er zou gaan gebeuren. Ja, we zouden veel Rotary clubs bezoeken, een conferentie meemaken, connecties leggen ten aanzien van onze beroepsinteresses, en ow ja: projecten bezoeken! En dat laatste was datgene wat mij hard raakte. We bezochten HIV/AIDS-weeshuizen, feed-the-hunger projecten, reden door townships en bezochten creches en scholen, etc. Een van die projecten, een feed-the-hunger project nabij Ermelo zal ik nooit meer vergeten. Enkele honderden kinderen en moeders zaten te wachten voor een warme maaltijd, 4x per week, en vaak de enige warme maaltijd die ze konden krijgen, gemaakt door een oude man in een veel te klein kookhutje van dik in de zeventig jaar! Dat raakte mij tot tranens toe! Deze man had de passie om zoveel mensen te dienen met een warme maaltijd, en ik weet nog dat ik daar te plekke mijn portomonnaie heb geleegd. Het beeld van de kinderen die met beiden handen hun bordjes vasthielden heeft mij nooit meer losgelaten. Ook de vele ellende die ik zag van de HIV/AIDS ziekte liet mij niet meer los.
In mei 2004, kende ik Elske net twee maanden, dus na terugkomst kon ik zeker mijn verhaal bij haar kwijt. Ruim 5 jaar later vertrokken wij samen, nu als getrouwd stel, naar Zuid Afrika, en voor beiden heeft God ons hart geopend om juist hier te dienen. Elke dag zijn wij bewust van de ellende, de honger, HIV/AIDS, (kinder)misbruik, en elke dag proberen wij alles wat wij kunnen en in Gods macht ligt, om Zijn liefde te tonen en om deze mensen hoop te geven. Net zoals die oude man van the ‘feed-the-hunger’ project! Misschien wel tot wij beiden dik in de zeventig zijn!
